Me besoni se është pa çmim, të bashkëndjeni me vuajtjen, dhimbjen dhe hallet që kan pushtuar gjithëandej njerzimin, nuk është kompenzim, as interes ndër personal ..
Qe në rritjen dhe zhvillimin tim qe nga femijeria e gjerë me tani me kanë percjellë duart e gërrithura dhe rrudhat e fytyrës të gjyshit timë që pasqyronin ndjersen e punës , pikëllimin për atdhe, peshën e madhe të familjes , e më pas rrefimet e gjyshes për kohën e saj , për veshtiresit jetesore, për fuqin fizike dhe psiqike te një femre , e pastaj të prinderve të mijë duke perfshirë kohen e luftës dhe sakrificen e madhe për të qenurit të lirë dhe të pavarur, në pjesën tjeter te kohes me kanë percjellur vellezrit e mijë dhe deshira e madhe e tyre per studime , gjersa sfidat e medha brenda familjes rriten ekonomikisht, mirepo gjithqka qfare kishim për t’iu ofruar të tjerëve ishte ndihma , mirësjellja dhe buzëqeshja !
Tani vazhdimisht po degjoi dhe po perjetoi me një popull qe aspak s’na ka njohur si shtetë e as si kultur , me një luftë qe po trondit dhe hapë plaget tona , prandaj t’i dhurosh shpresë per të jetuar dikujt është sikur te falesh një jetë , të behësh dorë zjarri për të tjerët duke qenë i vetëdijshem që ai zjarrë nese nuk te shkakton lendime trupore , do të pushtoi shpirtin tend nder vite është alturizem..
Me shumë se kurrë bota dhe te qenurit njerzor nuk është duke u vlersuar dhe trajtuar me dinjitet, mirepo ne qoft se ke besim dhe ke parime aspak s’do të vrasësh ndergjegjen tende !
Perkëdhelja, dashuria, respekti kan egzistuar gjithmonë eshte zbatuar si një ligjë shpirtëror nga nënat e gjyshrit tanë , nga femrat dhe baballarët me shekuj e dekada ..
Mos lejoni që pozita e punës , pasuria dhe intelektualiteti të menagjoi kohën dhe sjelljen ndaj të tjerve ..
Sot ke gjithçka , neser zgjohesh dhe papritmas ballafaqohesh me të pasurit asgjë ..
Perveq asaj qe nuk ke një mikë , familjar , koleg pune , e as këshillues ne tryez, jeni perballë vetëvetës tuaj !
Sepse nuk ke ushqyer një person qe e ka kapluar uria dhe me ditë të tera ka kaluar pikerisht nga e njejta tryez
Sepse kan kaluar vite dhe pjestarët e familjes I ke parashikuar si qenie të pavdekshme
Sepse ke takuar njerz gjithëandej dhe të dhimbsej gjuha të thuash një pershendetje.?!
Ke harruar shkallet nga je ngritur, dhe në vend të ndeshmerisë dhe thjeshtësisë ke ngritur krenarin .
Sepse s’ ke njohur per perqafim dorën që t’ka mbrojtur e u bë urë në qdo humnerë ..
Sepse ke neverit dhe rrugët qe ke ecur me baltë e gropa , gjethet e grumbulluara dhe petalet që sillnin erërat verdallë ..
Por, sikur të beni një projekt per plan veprim , duke filluar nga njerzit , nga definicionet e të qenurit njeri , funksionet tuaja qe sjellin tek ju te tjerët per falenderim , dhe duke perfunduar me natyren...
Dhe vetminë do ta adhuronit..
Sepse ne fund të ditës keni berë diçka!
Gjuha jote e ëmbel dhe instiktet tuaja kanë aftësi , thjesht meso si ti perdoresh .
Deshira për te qenë i lumtur s’njeh fund , por për ti ofruar lumturi të tjerëve duhet të qendroi brenda nesh deri në mos ekzistencë!
