A e di si duket d….. me natyrën e vet
A e di si duket kjo qenje jo njerëzore,
Apo, a i gjason njeriu kësaj fantazme,
Që e shohim përditë në zguarin e njeriut.
A i frikësohesh ti d….., apo jo !?...
S’ke pse i frikësohesh se je vetë i tillë,
I rrudhur i ndrydhur e i shtrydhur si limoni
Nuk e ndjenë fare peshën e vetës tënde…
Edhe kur të thërrasin e flasin për të gjykuar
Rrallë u fletë e u kërkon falje çka ke bërë,
Dhe si u ke ecur njerëzve mbas shpinde
Si je tallur dhe ua ke nxjerrë gjuhën…
Tani nuk të lënë vend as të vdesësh rehat,
Duan të marrin hak në lëkurën tënde t’regjur
Duan të marrin hak n’duart t’ua t’përgjakura,
Duan të marrin hak në gojën tënde të pistë
Duan të marrin hak në trupin tënd plot varrë,
Duan të marrin hak në trurin tënd të shpërlarë.
Por, njeriu i ndrydhur si limoni
Nuk e ndjenë fare peshën e vetës,
Nuk e di, a është në ëndërr, apo zgjëndërr
Por, duke vepruar dhe shërbyer djallit,
E vërtetë se do i përngjajnë asaj qenje.
