Më kujtohet si sot ajo ditë e vitit 2008 kur shkova të intervistoj Stan Dragotin, regjisorin e famshëm shqiptaro-amerikan në apartamentin e tij mu në zemër të Nju Jorkut.
Në dhomën e ndenjjes mbante një fotografi ku kishte dalë fëmijë i vogël, i veshur me kostum shqiptar.
Fustanella dhe çorapet me kordon të zi i rrinin bukur. Dukej qartë që Stani krenohej me fustanellën e tij.
-Ma veshi nëna që të më nxirrte në fotografi. Çdo shqiptaro-amerikan dhe çdo fëmijë shqiptar e ka të veshur atë rrobë thellë në zemrën e tij, – më tha.
E pashë me kujdes fotografinë. Sa e bukur! Thashë me vete se me siguri shumë nëna shqiptare në Amerikë i vishnin fëmijët me kostum kombëtar dhe i fotografonin që ata të mos harronin nga kishin ardhur.
Duke shijuar veshjen e djalit dhe pozën që kishte marrë, dallova dy gjurmë që mezi dukeshin, si rrëkeza të vogla uji që kishin rrëshqitur nga sipër dhe e kishin prishur paksa foton.