Më 6 gusht 1809 lindi poeti i shquar anglez Alfred Tennyson, i shpallur “poet laureat” nga Mbretëresha Viktoria

Kultura

Më 6 gusht 1809 lindi poeti i shquar anglez Alfred Tennyson, i shpallur “poet laureat” nga Mbretëresha Viktoria

Më: 6 gusht 2018 Në ora: 10:29
Alfred Tennyson

 

Alfred Tennyson ka lindur 6 gusht 1809 në fshatin e vogël të Somersby, Lincolnshire (Mbretëria e Bashkuar), ku babai i tij ishte pastor dhe ku familja – e cila ka një total prej dymbëdhjetë fëmijëve – jeton deri më 1837.

Poeti i ardhshëm Alfred Tennyson ishte një pasardhës i mbretit Edward III të Anglisë: babai i tij George Clayton Tennyson ishte më i madhi i dy vëllezërve, në rininë e tij ishte hequr nga e drejta e trashëgimisë prej babait të  tij – pronari i tokës George Tennyson – në favor të vëllait të tij më të ri Charles, i cili në vijim merr emrin Charles Tennyson d’Eyncourt. Baba Xhorxhi vazhdimisht është i mbytur nga paratë dhe përfundon duke u bërë alkoolik dhe mentalisht i paqëndrueshëm.


Alfred dhe dy vëllezërit e tij më të rritur filluan të shkruajnë poezi që nga adoleshenca: një përmbledhje e shkrimeve të tyre është publikuar në nivel lokal kur Alfredi ishte vetëm 17 vjeç. Një nga këta dy vëllezër, Charles Tennyson Turner, më vonë u martua me Louisa Sellwood, motra e vogël e gruas së ardhshme të Alfredit. Vëllai tjetër poet është Frederick Tennyson.

Alfred ndoqi shkollën e mesme King Edward IV në Louth dhe hyri në Trinity College, Cambridge në 1828. Atje ai u bashkua me një shoqëri sekrete studentore të quajtur “Cambridge Apostujt” (The Cambridge Apostujt), dhe u takua me Arthur Henry Hallam që bëhetmik i mirë i tij.

Për një nga shkrimet e tij të hershme frymëzuar nga qyteti i Timbuktu, ai mori një çmim në 1829. Një vit më pas ai botoi mbledhjen e tij të parë me poezi, “Poezi kryesisht lirike”: Në vëllim janë të përfshira “Claribel” dhe “Mariana”, dy nga poezitë më të famshme dhe të vlerësuara të Alfred Tennysonit. Poezitë e tij priten zbehtë kritika, megjithatë, ato janë bërë kaq popullore sa që Tennyson është sjellë në vëmendjen e disa prej shkrimtarëve më të njohur të kohës, duke përfshirë Samuel Taylor Coleridge.

Babai i tij George vdiq në 1831: për shkak të pikëllimit, Alfredi u largua nga Kembrixh përpara se të mbaronte. Ai kthehet në shtëpinë e famullisë ku kujdeset për nënën dhe familjen e madhe. Shoku i tij Arthur Hallam në verë shkon për të jetuar në Tennyson: Në këtë kontekst bie në dashuri dhe fejohet me motrën e poetit, Emilia Tennyson.

Në vitin 1833 Alfred publikon librin e tij të dytë të poezive që përfshin poemën e tij më të famshme, “Zonja e Shalott” – është historia e një princeshe, e cila mund ta shikojë botën vetëm nëpërmjet reflektimit të një pasqyre. Kur Lançeloti arrin në kalë pranë kullës në të cilën ajo është mbyllur, ai e shikon dhe fati i tij përmbushet: vdes pas hyp mbi një varkë të vogël, në të cilën zbret lumin që mban emrin e tij të shkruar popën e varkës. Kritika vërsulet me tërbim kundër kësaj vepre: Tennyson megjithatë vazhdon të shkruajë, por mbetet aq i dekurajuar sa që duhet pritur më shumë se një dekadë për botimin tjetër.

Në të njëjtën periudhë Hallam goditet nga një hemorragji cerebrale, ndërsa shkon me pushime në Vjenë: ai vdes kështu, papritmas. Alfred Tennyson, njëzet e katër vjeç, u trondit thellë nga humbja e mikut të tij të ri që e kishte frymëzuar në rrugën e poezisë. E ‘duhet të konsiderohet e mundshme që vdekja e Hallamit është edhe një nga shkaqet që e bëjnë Tennysonin t’i shtyjë botimet e tij për më vonë.

Tennyson lëviz me familjen e tij në rajonin e Essex. Për shkak të një investimi të rrezikshëm dhe të pasaktë ekonomik në një kompani druri të mobiljeve të kishës, ata humbasin pothuajse të gjitha kursimet e tyre.

Në vitin 1842, ndërsa është në Londër, ku jeton një jetë modeste, Tennyson publikon dy përmbledhje me poezi: E para përfshin vepra të botuara tashmë më parë, ndërsa e dyta është e përbërë pothuajse tërësisht nga shkrimet e reja. Këtë herë përmbledhjet janë menjëherë një sukses i madh. Dhe kështu ishte edhe për “Princesha” (The Princess) që u botua në 1847.

Alfred Tennyson arrin majën e karrierës letrare në vitin 1850, kur ai u emërua “poet laureat” duke pasuar William Wordsworth. Në të njëjtin vit ai shkroi kryeveprën e tij “Në kujtim të A.H.H” – kushtuar mikut të ndjerë Hallam – dhe martohet me Emily Sellwood të cilën e kishte njohur që në rini në fshatin Shiplake. Nga çifti do të lindin djemtë Hallam dhe Lionel.

Tennyson do të shërbejë si poet laureat deri në ditën e vdekjes së tij, duke shkruar vepra të sakta dhe të përshtatshme për rolin e tij por me vlera mediokre, si poezia për të mirëpritur Alexandran e Danimarkës, kur ajo mbërriti në Angli për t’u martuar me King Edward VII.

Më 1855 realizon një nga veprat e tij më të famshme, “The Charge of the Light Brigade”, një kushtim plot ndjenja ndaj kalorësve angleze që u sakrifikuan në mënyrë heroike, më 25 tetor 1854 gjatë Luftës së Krimesë.

Shkrime të tjera të kësaj periudhe përfshijnë “Ode mbi Vdekjen e Dukës Wellington” dhe “Ode Sung në hapjen e ekspozitës ndërkombëtare”. Mbretëresha Victoria, e cilia është një admiruese e zjarrtë e veprës së Alfred Tennysonit, në vitin 1884 e emëroi atë Baron Tennyson i Aldworth (Sussex) dhe Freshwater në ishullin Wight. Kështu u bë shkrimtari dhe poeti i parë që u ngrit në rangun e të Barabartëve të Mbretërisë së Bashkuar. Ka ndonjë nga regjistrimet e bëra nga Thomas Edison – për fat të keq me cilësi të ulët  – në të cilin Alfred Tennyson lexon disa nga poezitë e tij (duke përfshirë “The Charge of the Light Brigade”). Në vitin 1885 ai boton një nga veprat e tij më të famshme, “Idilet e mbretit”, një përmbledhje me poezi kushtuar tërësisht në Mbretit Arthur dhe ciklin Breton, një temë që është frymëzuar nga tregimet e Sir Thomas Malory shkruar për mbretin legjendar Artur. Vepra i dedikohet nga Tennysoni Princit Albert, burrit të Mbretëreshës Victoria. Poeti vazhdon të shkruajë deri në moshën tetëdhjetë vjeç: Alfred Tennyson vdes më 6 tetor 1892 në moshën 83 vjeçare. Është varrosur brenda Abbey Westminster. Djali i tij, Hallam, do ta vazhdojë atë si Baron Tennyson i dytë; më 1897 ai do të autorizojë botimin e biografisë së babait të tij dhe, pak kohë më vonë, ai do të bëhet guvernatori i dytë i Australisë.

Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat