“Buzëqeshje në mesditë” është vepër me poezi e autorit Rexhep Halimit, për fëmijë. Kisha dashtë që të shoh buzëqeshje pas mesditës, në mëngjes dhe në mbrëmje kjo është aksiomë te fëmijët, besoj se fytyra e buzëqeshur e ngrohë botën, ndriçon natyrën dhe i jep pamje të hareshme dhe gazmore natyrës dhe shoqërisë,iu jep njerëzve nxitje dhe impuls për punë sikur thotë autori në poezi”ne me ju,e jo ju me ne. Bota është e fëmijëve kur fëmijët qeshin e ngjallin natyrën, zogjtë këndojnë,qielli ndriçohet, botës i japin kaltërsi dhe bardhësi natyrës. Autori e ka shumë ët qëlluar titullin e veprës , buzëqeshja i bënë fëmijët me u rritë të themi edhe po që brendia e veprës të jetë e zbehtë titulli veprën e lartëson dhe e bënë të vlefshme dhe tërheqëse e atraktive për lexuesin,veçmas te fëmijët.
Vepra ka tre kapituj si tërësi;shkolla,atdheu dhe natyra,këto tri shprehje kanë lidhmëni logjike në kontinuitet.
Në shkollë arsimohemi dhe edukohemi dhe kjo bënë që at duam atdheun,pastaj lind dashuria për natyrën që është ekzensticiale për jetë ,shumë e nevojshme për jetë, frymëmarrje ,ajrin e pastër plotësojnë nevojat ekzistenciale jetësore,shfrytëzojmë të mirat që na I dhuron,që të kemi jetë sa më dinjëtore.
Themi se pas kapitujve edhe poezitë në brendi gjithashtu kanë një lidhmëni kauzale dhe logjike që autori i ka kushtua vëmendje të veçantë.
Drita simbolizon rritën, jetën, lumturinë, autori me mjeshtri ka paraqit dritën në poezinë XIXELLONJAT ja edhe në mbrëmje kur bie terri autori e mënjanon me asgjë më tepër se me dritën e xixëllonjave në mënyrë simbolike por e fuqishme artistikisht, ku fëmijët turr e vrap të buzëqeshur dhe buzagaz ngarendin pa dritës pa u lodhë që marrin dritë dhe rritë.
Autori me sens dhe qëlluar me vend qetas depërton në botën e ëndrrave me dritë edhe në thellësinë e natës së errtë.
Poezi ndoshta ndër më sinjifikative dhe e qëlluar në këtë ble poezish prej ku fillon jeta e fëmijëve me u gjallërua me u dimensioneve me themel është poezia “Shkronjat e arta”. Me plot ngjyra dhe në shumë mënyra thurin një mijë dëshira, ato ngarendin bëjnë gara por si shoqe e motra, ku njëra patjetër nuk i do bota me të gjitha krajatat e tyre sa me intuitë dhe qëlluar e bënë krahasimin e bashkimit të shkronjave me aksiomën në jetë bashkimi bënë fuqinë, të bashkuar mund të zgjedhim çdo problem dhe kjo poezi është ftesë, apel për unitet se me ndihmë reciproke zgjedhim çdo problem kështu forcohemi dhe ia rritëm vedit dhe vendit e emrin dhe namin avancojmë përpara në të mirë të atdheut.
Pastaj pas namit të shkronjave radhazi vijnë arsimi dhe edukata çështje fundamentale për njeriun gjatë jetës, kështu bëhemi të zotët e vedit dhe vendit. Arsimi dhe edukata janë dy shtylla fundamentale të një shoqërie këtu autori këtyre nocioneve u jep tonë dhe ngjyrë dhe avancon në poezi, ju me ne jo ne me ju po “ne poezi autori thotë” Na rritë dhe natën na e bënë dritë se kjo botë monolane kështu e do dhe kërko për tu avancuar drejt shtigjeve të bardha të përparimit njerëzor.
Aty ku kultivohen arsimi dhe edukata është shkolla vend i shenjtë i njerëzimit aty ku fëmijët absorbojnë nektarin e diturisë. Autori thjeshtë e pasqyron fshatin me shkollë dhe në oborr të shkollës qëndrojnë stoik dhe të pamposhtur lisat shekullorë simbolizon autoktonin e bashkvendasve. Mes fshatit lulëzon jeta, çelin lulet rritën dhe edukohen fëmijët gumzhojnë nxënësit si bletët.
Citoi autori “këtu nxënësit marrin diturin e mençurin kokën mbush me njohuri për jetë të aftë dhe gjërat më i thanë saktë”.
Pastaj autori kalon në një skories a kauzale aq edhe ritmike ku autori e zgjeron këndvështrimin, ku fëmijët i quan “bota ime, nxënësit e mi ju krijoni e ndryshoni botën fëmijë të mijë jeni gjë në gjithësi me plot dëshira pa kufij”.
Sa e ëmbël sa e çiltër poezia “vajza lozonjare” ku autori thjesht por qëlluar me fjalë përshkruan vajzat si ëmbëlsira e kësaj bote për prindër dhe vëllezër e motra sjellin rezultate të mira nga shkolla e kjo është bekimi I prindërve për fëmijë.
Autori assesi të shkëputet nga historia ajo edhe pjesë e jetës së tij dhe atë histori të dhimbshme dëshiron që tu’a transmetoj fëmijëve mes figurave emblematike kombëtare si Skënderbeu Gjergj Kastriotit I cili citoi autorin “ në lufta për liri me barbarë dhe xhelatë e tradhtarë gjithmonë doli fitimtar”.
Sa lartë e ngritë e lartëson aq sat ë parafytyrohet si një figurë mitike gjithandej trojeve etnike shqiptare ndoshta themi se psikologjinë e fëmijëve me aq afsh poeti ta ngarkojmë mos është e tepërt,po me e mësua por më me pak me një fjalor më të afërt me moshën më të butë me ia dedikua fëmijëve ndoshta poezia ti qaset heroit por një formë tjetër,fëmiu ka nevojë për lojëra me lexim me këtë frymë dhe me këtë rrugë fëmija gjallëron dhe e kupton botën jetën, ambientin,historinë,autori përdor fjalë për ët rritur.
Citoi autorin :fluturoi si zog mali u bëremoit ti zog shqiptar. me shpatë në dorë gjithëmon i pari,
A thua a s’janë ngarkesa të tepërta psikologjike ndoshta e rënduar dhe nga ana dhe aspekti logjik,termi duke lexua njëkohësisht edhe argëtohet,poezi më të lehta poezi që zgjojnë kureshtjen e fëmijëve gjera të thjeshta të afërta që të kuptoj kauzilitetin e dukurive shoqërore por edhe atyre natyrore krejt në mënyrë sporadike mendoj se kështu duhet qasur dhe e do shkrimi i vargjeve poetike kushtuar moshës së fëmijëve të kujtojmë poetin kosovar për fëmijë Agim Devën mendon autori i këtij recensioni. Nnë këtë cikël për atdheun autori ka akceptue edhe disa figura emblematike por jo edhe aq të njohura nga lufta e fundit në Kosovë,si Shaban Shalën,Fazli Greiçevcin,Ismet Jasharin etj.
Në përfundim ët kapitullit ët dytë autori mbërthen poezinë shumë sensitive dhe të ndjeshme kushtuar nënës me vargje mjaft prekëse dhe të ndjeshme si e ndjenë dhe sodit në jetë me dhembje mjaft simptomatike që I trazon dhe si le të qetë shpirtëzat. Humbjen e nënës e përjeton si humbjen më të çmueshme dhe dhembjen më të madhe në jetë gati gati fataliste.
Hyrja në poezi bëhet thjeshtë por që ka një simbolikë mjaft të theksuar dhe artistikisht e thurur në masë të konsiderueshme mirë me fjalë të thjeshta por që përmbajtja të bënë për vete dhe të pavdekëson,të bën për vete,autori me dashurinë ndaj nënës
Ja disa vargje të kësaj poezie
Nënë moj nënën, bora të ka mbuluar mbi lapidarin plotë borë dhe acar
S’munda për pak ditë pranverën për at parë,ishte dëborë e acar i madh e s’munda te varri me të ardhë
Dhembje,dhembje dhe vetëm dhembje autori pak shumë pak e inkurajon veten për humbjen e nënës,poezi ditiramb mund ta emërtojmë.
Mes këtyre vargjeve autori ilustron tërë afshin e dhembjes ku poezia del e fuqishme me vlerë poetike ka rimë,ritëm,me figura artistike që i japin kuptim dhe përmbajtje por sa ka vlerë para fëmijëve një poezi e tillë.
Do ti kishim hyrë në hak autorit sikur të mos i themi edhe pak fjalë për kapitullin e tretë NATYRA poezi q ëmë pak zgjojnë kureshtjen e lexuesit megjithatë edhe në brendi të këtij kapitulli ka poezi që meritojnë me u trajtua nga ana artistike si poezia “Aromë pranverore”.citoi vargjet
Në gjelbërimin emalit në sytë e djalit fluturojnë e bien dëshirat e djalit
Në gurgullimën e përroit sjell uji i kroit oshtinë ajo grykë mali me natë e mesditë
Në këtë cikël mbizotërojnë poezitë për natyrën dhe dukuritë natyrore që ndeshin si shiu,uji,ylberi,lulet,bora,flutura dhe dukuri tjera,fenomene tjera që autori I trajton dhe u thurë vargje fenomene që e zgjerojnë dhe inspirojnë lexuesin me u marr me shumë këto dukuri që e pasurojnë opusin letrar të autorit dhe e bëjnë vepër tërheqëse dhe joshëse për lexim me të gjitha ato dyshime dhe pakujdesi që ndodhin gjatë shkrimit por që vepra cytë nxënësit me meditua ngase pikërisht edhe atyre u është dedikua . Të them s e në këtë tufë poezish nxënësi ka çka të lexon dhe absorbon njohuri të reja mes nëj thjeshtësie të mirëfilltë poetike ndaj që këtu për fund të themi se autori ka ndjenjën dhe sens të mprehtë poetic dhe ka potencial poetic me i gëzua “të buzëqeshurit në mesditë” dhe me ndonjë sihariq të ri poetic që kishte më qenë dhuratë e mirë për fëmijë.