Ne të gjithë kemi përjetuar thyerje zemre në një moment në jetën tonë. Tradhtia, refuzimi dhe braktisja mund të kenë qenë disa nga arsyet që qëndrojnë pas saj. Në këto momente, ne e vëmë në pikëpyetje dhe i përkushtohemi ose i përkushtohemi përsëri idesë se kurrë nuk do ta lejojmë veten të lëndojmë përsëri. Kur e bëjmë atë, ne mbajmë zemërimin, duke dashur në mënyrë të pandërgjegjshme që ata të lëndojnë ashtu siç na kanë lënduar, por gjithashtu duke përdorur nxehtësinë e zemërimit për të mbajtur ata që na lëndojnë larg nesh.
Ne besojmë se nuk i falim për dëmin që na shkaktuan dhe mbajmë një inat që i drejtohet personit tjetër, në mënyrë që t’i “ndëshkojë” ata. Ne mendojmë “Ata nuk e meritojnë faljen time” dhe është e vërtetë që ata nuk meritojnë ndonjë gjest të vullnetit të mirë për dhimbjen që ju kanë shkaktuar. Në fund të fundit, a nuk është ajo që është falja?
Sidoqoftë gjithmonë ka një anë konfliktuale për atë që ndiejmë. Është një pjesë e vetes sonë që beson në të kundërtën. Nëse e hiqni zemërimin dhe shihni se çfarë qëndron poshtë kësaj, do të gjeni turp. Kjo pjesë është aq e dhimbshme për të ardhur në kontakt me sa që ne më shumë preferojmë të konsumohemi nga flakët e zemërimit.
Dr Saliha Afridi, Psikolog Klinik dhe Drejtor Menaxhues i The LightHouse Arabia ndau disa këshilla se si të shërohet një zemër e thyer.
Kjo ndjenjë e fortë, pjesa që qëndron poshtë zemërimit, beson:
Isha gabim
Unë bëra diçka gabim
Duhet të kem qenë jo i dashur
Unë nuk duhet të kisha qenë i denjë për diçka më të mirë
Ne mund të besojmë se meqë gjithçka që na ndodh është një reflektim i jona, kur diçka nuk është në rregull, atëherë burimi i asaj keqbërjeje jemi edhe ne. Nuk është çudi që është shumë më lehtë të mbash zemërimin sesa të ndjesh ndjenjat e dhimbshme të të qenit i pa dashur dhe i padenjë.
Zakonisht ne i formojmë këto algoritme (unë jam i keq, jam gabim, jam i papërshtatshëm për dashurinë, nuk jam i denjë) në fëmijëri kur kishim kuptim të kufizuar të botës. Kur nëna jonë na bërtet, si fëmijë, ne nuk kemi aftësinë të themi “o nëna ime është mërzitur me mua sepse unë derdhi qumështin”, përkundrazi ne mendojmë “isha gabim dhe ajo pushoi së dashuruari mua”. Ne e brendësojmë këtë model të të qenit me botën dhe rritemi me të.
Vetëm për shkak se jemi në një trup të rritur nuk do të thotë që ne kemi azhurnuar sistemin tonë operativ për të qenë në marrëdhënie. Nëse dikush është i zemëruar me ne, na tradhton, na lëndon, na refuzon, përfundimi që nxjerrim, ndoshta në një nivel të pavetëdijshëm, është se nuk isha mjaft i mirë, nuk isha i denjë për dashurinë e tyre. Këto modele përcjellin mënyrën se si jemi në punë, në marrëdhëniet tona me të rriturit, në marrëdhëniet tona romantike, në prindërit dhe si kujdesemi për veten, kufijtë dhe burimet tona. Derisa të shëruar me vetëdije ato modele arkaike, ju do të vazhdoni të gjeni të njëjtën histori të ‘të qenit i padenjë’ dhe ‘të qenit i papërshtatshëm’ gjatë gjithë jetës tuaj.
Pra, çfarë ka të bëjë e gjithë kjo me faljen? Shumë shpesh ne besojmë se falja është hapi i parë. Unë jam këtu për t’ju thënë se në të vërtetë është hapi i fundit drejt shërimit. Harrojeni faljen e personit tjetër, përkundrazi përqendrohuni në shërimin tuaj. Para se të përpiqeni të falni personin tjetër ose sipërfaqësisht ‘le ta shkojë’ përdorni dhimbjen që ju kanë shkaktuar si katalizator për shërimin e plagëve që shkaktojnë brenda jush. Sepse e vërteta është se kjo lëndim ose dhimbje nga dhimbja juaj e fundit e zemrës po sjell dhimbje nga fëmijëria juaj që ju duhet të shëroheni. Ata po krijojnë një mundësi për të marrë fuqinë tuaj nga të tjerët dhe për të besuar në mirësinë tuaj dhe vetëvlerësimin tuaj. Kur pyetni në mënyrë aktive “a do të më trajtojë në këtë mënyrë një person që më donte?” në vend që të besoni verbërisht në një nocion ekzistues të mëparshëm të “Unë nuk duhet të jem i denjë për dashuri”, atëherë ju jeni në rrugën e shërimit.
A është e dhimbshme? Po.
A ia vlen? Po.
Por me çdo dhimbje zemre, nëse bëni punën, ju do të shëruar jo vetëm këtë dhimbje aktuale, por dhimbjet tuaja të së kaluarës, dhe madje do të ndihmoni në dhimbjet ndërmjet brezave.
Për të qenë të lirë, dhe për të ecur drejt tërësisë dhe shërimit, ne duhet ta bëjmë këtë punë përsëri dhe përsëri. Ne duhet të ulemi me ndjenjat e dhimbshme dhe pastaj të tregojmë dhembshuri përsëri dhe përsëri. Ne duhet të riprogramojmë harduerin tonë nga fëmijëria dhe të shërojmë plagët përsëri. Por ju premtoj se bëhet më lehtë. Ndërsa shërimi është një udhëtim i vazhdueshëm, ju vini në një vend ku shumica e kohës tuaj kalon me përmbajtje dhe në paqe me veten.
Këtu janë disa gjëra për t’u marrë parasysh kur doni të shëroni zemrën tuaj të thyer:
Bëni një qëllim për të shëruar. Kjo do të thotë që ju të angazhoheni për të bërë gjithçka që duhet për të shëruar. Kjo do të thotë që ju do të zbutni egon tuaj dhe do të përballeni me hijen tuaj, do të merrni përgjegjësinë personale për pjesën tuaj në marrëdhënie, do të bëni punën torturuese të uljes me ndjenjat tuaja më të prekshme.
Shkoni brenda në zemërimin/shpresën tuaj dhe pyesni, ‘nëse nuk do të kishte zemërim/ose shpresë, cilat ndjenja të tjera do të kishin?’ Më shumë gjasa do të hasni një trishtim dhe turp të thellë.
Qëndro me ndjenjat e dhimbshme dhe lejo që ato të dalin plotësisht në sipërfaqe. Bëni këtë pak nga pak ose me një terapist nëse është shumë për të duruar.
Uluni me turpin/trishtimin tuaj dhe bisedoni me të. Çfarë beson? Ku qëndron brenda teje? Si ndihet kur lidheni me të në trupin tuaj? Kjo është pjesa që shumica prej nesh e konsiderojnë të patolerueshme. Ne menjëherë lëvizim në kokën tonë dhe shkëputemi nga emocionet e mishëruara, racionalizojmë, projektojmë dhe fajësojmë personin tjetër që na bën të ndihemi kështu. Nëse qëndroni me emocionet dhe mbani kontakt me të në trupin tuaj, do të shkoni drejt shërimit. Duhet ta ndjesh për ta shëruar.
Tregoni dhembshuri për pjesën tuaj që është e trishtuar / turpëruar. “Mos u tregoni aq të ashpër me veten tuaj.” “Nuk është faji juaj.” “Ju jeni një person i mirë.” “Dashuria jote është e mirë.” Kujto veten “Unë jam mjaft” “Dashuria ime është e mjaftueshme”
Kur të përfshiheni në këtë proces dhe ta shihni zemrën e thyer si një thirrje nga shpirti juaj për të shëruar atë që ka nevojë për shërim brenda jush, falja e personit tjetër përfundimisht do të ndodhë dhe edhe nëse jo, ju do të jeni në gjendje të lëshoni ata dhe dhimbjen që ju kanë shkaktuar.
