Zemra dhemb kur rritet dhe sigurisht kur rritet. Miqësitë e testuara kalojnë një mijë valë si teste në videolojërat më kërkuese, me ndryshimin se fundi mund të mos varet vetëm nga performanca juaj.
Edhe miqësitë e gjata që janë krijuar në moshë të re ndonjëherë zbehen me kalimin e kohës. Ngjyra po zhduket dalëngadalë dhe heqja duket si një zgjidhje ideale.
Sipas psikologëve faktorët janë të shumtë, ndër të cilët edhe ndryshimi.
Me kalimin e viteve njeriu i dallon zakonet, karakterin dhe interesat e tij. Gjithashtu listës i shtohet edhe faktori “objektivat” dhe disi rrugët ndahen dhe marrin drejtime të ndryshme me të dyja palët që nuk plotësojnë më nevojat e njëra-tjetrës.
Por çfarë ndodh me fytyrat e reja që hyjnë në jetën tonë dhe pse nuk jemi më kaq të hapur ndaj të resë? Shkenca ka dhënë edhe një herë përgjigjen e saj.
Fillimi të gjen gjithmonë më të freskët, më të pastër dhe më të pafajshëm. Pakujdesia, teksa rritemi, humbet, ndërsa zona jonë e rehatisë është vendi ku e dimë se do të shtyhemi brenda dhe do të jemi vetvetja. Aty askush nuk do të na gjykojë se na njeh.
Të nisësh nga e para kërkon guxim, sidomos kur tashmë e ke gati mbretërinë, ndërsa nëse realisht nuk ka interesa të përbashkëta dhe gjëra për të fituar, lidhja vështirë se do të krijojë një nyje të fortë dhe lëshime apo mundësi nuk gjenden askund.
Megjithatë, përjashtimet shpesh u japin njerëzve mësimin që u nevojitet pasi marrëdhëniet ndërpersonale janë të veçanta dhe komplekse. Nëse ka kontakt dhe komunikim të brendshëm, çdo e dhënë mund të jetë e pasigurt dhe çdo e drejtë mund të rezultojë e gabuar.
E rëndësishme është të jemi të rrethuar nga njerëz që na bëjnë të buzëqeshim, të mos humbim kohën duke kërkuar datën e tyre të skadencës dhe të japim pa pritur asgjë në këmbim.
Në fund të fundit, fitorja më e rëndësishme që marrim si dhuratë të çmuar janë emocionet. Edhe këta njerëz dinë mirë të japin bujarisht…
