Truri me orë numëron sekondat mbrapsht për të rënë në gjumë

Ndryshe

Truri me orë numëron sekondat mbrapsht për të rënë në gjumë

Më: 14 qershor 2018 Në ora: 21:02
Foto ilustrim

Shkencëtarët mund të kenë zbuluar se çfarë ndodh në tru kur bie në gjumë, ndërkohë që vazhdon të mbetet mister pse njerëzit kanë nevojë të flenë dhe mënyrën se si vjen deri te gjumi.

Studiuesit në Universitetin e Teksasit Jugperëndimor kanë gjetur se është një koleksion i proteinave të caktuara në tru që nxisin dëshirën tonë për të rënë në gjumë.

Ky kuptim i ri mund të ofrojë një objektiv të ri për ilaçe për të trajtuar pagjumësinë dhe çrregullime të tjera të gjumit, transmeton KosovaPress.

"Ndonëse gjumi ekziston te të gjitha kafshët, pse kemi nevojë për gjumë dhe se si gjumi është i rregulluar, mbetet një mister. Ne filluam të hetojmë molekulat që rregullojnë nevojën e gjumit ose presionin e gjumit, "shpjegon autori i studimit të lartë Qinghua Liu.

Shenjat se është koha për gjumë janë të pranishme te të gjitha speciet: qepallat dhe koka e rënduar ndërkohë që muskujt relaksohen dhe përgatiten për pushim.

-Ritmet cirkadike - ora e brendshme e trupit, e cila diktohet nga luhatjet hormonale dhe rregullon orarin tonë më të gjerë të zgjimit dhe të gjumit. Në fillim të ditës, hormonet e stresit dhe presioni i gjakut ngrihen lart, duke e bërë trupin tonë të jetë aktiv.

-Gjatë natës trupi sekreton një hormon të ndryshëm, melatonin, i cili udhëzon pjesën tjetër të trupit që të ngadalësohet, ndërsa shkojmë drejt shtratit. Të gjithë trupat tanë kalojnë nëpër këtë cikël, por gjatë këtyre 24 orëve, disa njerëz duket se ndihen të freskët dhe të zgjuar për shumë ditë, ndërsa të tjerët mbeten të përgjumur.

Ekipi i Universitetit të Teksasit jugperëndimor, i udhëhequr nga doktor Li, ka punuar për të gjetur arsyet për këto ndryshime. Në mënyrë që të studiohet se çfarë ndodh në tru kur ndihemi të përgjumur, studiuesit vendosën minjtë në gjendje të përgjumur.

Ata pastaj i krahasuan brejtësit e ndryshuar me ato të rregullta, duke parë ndryshimet në trurin e tyre, ndërsa lëviznin koha e gjumit deri në zgjim dhe binin sërish në gjumë. Dallimet në sjelljen e një grupi të caktuar proteinash shpejt u bënë të qarta.

Në një person të shëndetshëm, nivelet e kortizolit arrijnë kulmin në orën 8:00, gjë që na zgjon (në teori) dhe zbret në pikën më të ulët në ora 3 paradite të ditës tjetër, përpara se të kthehemi në kulmin e saj pesë orë më vonë.

Idealisht, kulmi i orës 8 paradite do të shkaktohet nga ekspozimi ndaj dritës së diellit, nëse jo një alarm. Kur të ndodhë, gjëndrat dhe truri i veshkave fillojnë të pompojnë adrenalin.

Deri në gjysmë të mëngjesit, nivelet e kortizolit fillojnë të bien, ndërsa adrenalina (për energji) dhe serotonin (një stabilizues i disponimit) vazhdojnë të pompohen. Në mesditë, metabolizmi dhe temperatura e trupit rriten, duke na bërë të uritur dhe të gatshëm për të ngrënë.

Pas mesditës, nivelet e kortizolit fillojnë rënien e tyre të qëndrueshme. Metabolizmi ngadalësohet dhe vjen lodhja. Gradualisht serotonin kthehet në melatonin, i cili shkakton përgjumje. Nivelet tona të sheqerit në gjak ulen, dhe në orën 3 të mëngjesit, kur jemi në mes të gjumit tonë, nivelet e kortizolit goditën një nivel të ulët 24 orësh.

Me kalimin e ditës, këto proteina në minjtë e rregullt dhe të shëndetshëm grumbulluan grupe fosfate, etiketime kimike që u ngjitën dhe dukej sikur vepronin si një kronometër, duke ndjekur kalimin e kohës derisa ishte koha për të fjetur.

I njëjti proces nuk ndodhi në trurin e minjve të cilët ishin në një gjendje të qëndrueshme të përgjumjes.

Ndërsa këta minj flenë, zinxhirët e fosfateve u larguan nga proteinat, duke rivendosur orën kimike.

Ndërsa minjtë ishin zgjuar, proteinat e përfshirë në përgjumje kryesisht vareshin nga sinapset, hapësirat midis neuroneve në tru.

Gjatë orëve të zgjuara, këto hapësira janë zona me trafik të lartë, pasi neuronet ndalojnë komunikimet e panumërta me njëri-tjetrin. Kjo do të thotë se proteinat janë në një pozitë kryesore për të regjistruar shkallët e aktivitetit në tru dhe për të gjetur kohën e pushimit.

Ruajtja e kësaj balance, sipas shkencëtarëve, mund të jetë e lidhur ngushtë me plasticitetin e trurit, i cili është çelësi i të mësuarit, kujtesës dhe shëndetit të përgjithshëm njohës, dhe mund të ndihmojë në parandalimin e zhvillimit të Alzheimer.

Nëse ekzistojnë proteina dhe etiketa kimike në njerëz, zhvillimi i medikamenteve që simulon akumulimin e shëndetshëm dhe humbjen e këtyre etiketave gjatë orëve të gjumit, mund të ndihmojë njerëzit të gjejnë një gjumë më të mirë, më të qetë dhe madje të trajtojnë pagjumësinë.

commentFirst article
Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat