Mbas pushtimit prej Serbisë në vitin 1912 Kosova u organizua në pesë qendra administrativë: Distrikti i Prishtinës, i Prizrenit, i Novi Pazarit, i Kumanovës dhe i Shkupit. Në 1913 u organizua edhe Distrikti i Zvecanit më qendër Mitrovicën. Ndërsa ngelen nën Malin ë Zi Deçani, Peja, Istogu dhe një pjesë ë Drenicës.
Gjatë Luftës së Parë Botërorë, Serbia dhe Mali i Zi bënë shumë krime, akte gjenocidi, pastrime etnike dhë konvertime fetare të detyruara për shqiptarët ë Kosovës.
Më akte ligjorë të posaçme gjatë Luftës së Parë Botërorë u shpopulluan shumë zona shqiptarë më qëllim që t’i hapej vend kolonive të krijuara më serbe e malazeze.
Kështu në shkurt 1914, Qeveria Serbe miratoi Ligjin-Dekret mbi Reformën Agrare dhe Kolonizimin në territoret e pushtuara. Ky ligj ka qenë në fuqi deri në vitin 1919. Mbi bazë të këtij akti u ndërruan edhe emrat ë vendeve në Kosovë, dukë u sllavizaur. Në të njëjtën mënyrë veproi edhe Mali i Zi më Kosovën ë popullsinë ë saj.
Si pasojë vetëm nga periudha 1918-1938 janë djegur në Kosovë 320 fshatra më popullsi shqiptarë; nga 1918-1921 janë vrarë 12.346 shqiptarë, janë burgosur 22. 160, u djegën 50.515 shtëpi dhe u dogjën 6.125 të tjera.
Nga viti 1912 ë gjatë tërë Luftës së Parë Botërorë ë më pas u detyruan të largohen më forcë nga Kosova, Sanxhaku ë Maqedonia, sipas dokumenteve diplomatikë serbe të kohës, 239.807 shqiptarë, në drejtim të rrugës Kavalo të Greqisë për në Turqi. Mbas këtij procesi u sollën në territoret shqiptarë 20.000 familje serbe dhe 5.000 familje malazeze. Një pjesë e konsiderueshme e këtyre refugjatëve të përzënë kosovarë u vendosen në Shqipëri, në zonat ë Shkodrës, Durrësit, Krujës, Kavajës, Beratit, Sarandës, Koplikut, Lushnjës, Fierit, Tiranës, Leskovikut dhe Kukësit.
Ishin pikërisht këto largime forcërisht të shqiptarëve jashtë që krijuan diasporën ë parë shqiptarë jashtë shteti, kryesisht në Evrope dhe në Amerikë. Kjo diasporë do luante rol përherë ë më të rëndësishëm për ndërkombëtarizimin ë çështjes shqiptarë në Perëndim në vitet që do pasonin.
Platforma ë kolonizimit të Kosovës u zhvillua akoma më shumë në politikë institucionalë zyrtarë më platformën ë Dr. Vasa Çubrilovicit “Përzënia ë Shqiptarëve”. Në bazë të saj, 13.938 familje u vendosen forcërisht si kolonë në Kosovë deri në vitin 1935 si dhe mijëra shtëpi u ndërtuan për kolonët në Kosovë.
Projekti i gjenocidit nga Vasa Çubrilovicit , i shndërruar në politikë zyrtarë mbas Monarkisë Diktatorialë të 1929 synonte përzënien më çdo mjet të shqiptarëve dhe futjen në vend të tyre të kolonëve serbë e malazezë. Çubrilovici , madje përcaktonte edhe metodën ë realizimit të projektit; “ rruga për përzënien e shqiptarëve duhet të jetë forca brutalë e makinerisë së organizuar shtetërore… shkatërrimi i fshatrave më armë, më dënime, burgosje, aplikimi i masave brutalë policorë, prerja e pyjeve, mohimi i dokumenteve të pronësisë, mbingarkesa më taksa të rënda, ndalimi i tyre për të shitur bagëtinë dhe sjellja brutalë ë ashpër kundër fëmijëve dhe grave të tyre…” (V. Cubrilovic, Isëljavanjë Arnauta-Prëdavanjë odrazano “Srpskom kulturnom klubu”, 7.III.1937).
