Kaluan tetë vite nga ajo ditë e kobshme për TY dhe për MUA, që kur pushoi së rrahuri zemra juaj, e shpirti i juaj iku në përjetësi.
Nga ai moment jeta ime ndryshoi, e humbi kuptimin, s’kam më motiv për jetë.
Nuk kam ma za, as nuk kam ma lot në sy, loti tani ma është në thellësi të shpirtit tim dhe nuk do të shterron kurrë derisa të më rrahë zemra në krahërorë.
Pa TY jam e cunguar në këtë botë.
Jam gjallë por nuk jetoi, s’kam forcë të mendoi për nesër, vetëm pyes : Vallë o Zot pse më denove mua, me mbetë në këtë botë pa TY pse? . . .
E lënduar, e pikëlluar, e vetmuar tërë jetën pa TY HALIL: bashkëshortja CYMA, Junik.
