Sot më 24.02.2017 kaluan nëntë (9) vite që kur ike në amshim birë, vëlla, axhë, dajë, mik i dashur
Nuk munde t’i presësh rrezet e ndritshme të diellit të ditës së 24 Shkurtit të vitit 2009, por u nise rrugës së bardhë e të ndritur për amshim. Pas një dimri të acartë e të egër lulet filluan të zgjohen ngadalë, por ti rrugës së amshimit ike duke shikuar kah qielli, për t’u strehuar.
Neve na le gojëhapur e zemërndrydhur duke pritur kthimin tënd.
Tashmë jemi bindur se je atje nën strehën tënde, por mungesa e jote po na mundon, sepse ishe shpresa e gëzimit të parë në familje.
Ti ishe dhe mbetesh lulja dhe kurora më e çmuar e gjirit në xherdanin e familjes.
I lehtë të qoftë dheu i amshimit në shtresat e gjirit të Tokës së përjetësisë!
Të kujtojnë gjithmonë e kurrë nuk të harrojnë: Të përkujtojnë dhe kurrë nuk të harrojnë: Babai Xhaviti e nëna Donja, vëllai Rexha me bashkëshorten Burbuqen e djalin Leonardin, motrat: Lindita, Lauresa e Suzana me fëmijë, bashkëshortë së bashku me familjet, axhallarët, hallat, të afërmit, kolegët e punës, shokët në Zvicër, Gjakovë e Kosovë.
