Thonë që koha shëron plagët por plaga jonë veç po rritet. Mungesën tënde e ndjejmë e në çdo hap që bëjmë.
Vuajmë pse vdekja të mori aq shpejtë dhe aq papritur. Ike në lulen e rinisë e si ngushëllim na i le vetëm kujtimet për çastet e bukura që i kaluam.
Kujtimet për Ty i ruajmë si gjënë më të shenjtë dhe më të vlefshme në jetën tonë. Të vlefshme siç ishe Ti i dashur vëlla.
Plot 10 vite po bëhen, që kur Ti më nuk je në mesin tonë i dashur vëlla.
Në këto 10 vite pa Ty na ka shoqëruar vetëm pikëllimi dhe shpresa se një ditë do të bashkohemi.
Nuk ka fjalë që përshkruan dhimbjen e pikëllimin që e ndjejmë, sepse ajo që ndjehet në zemër nuk thuhet me fjalë.
Përherë të mbajmë në zemër ndonëse jo fizikisht nuk je në mesin tonë, por përmes rrezeve të diellit e ndjejmë rrezatimin e mirësisë të të karakterizonte.
Eh sa do të donim ta kthenim kohën prapa për ta jetuar dhe për ta zgjatur momentin e fundit pranë teje.
Përkujtojnë me mall: Vëllezërit Zeqiri, Bujari, Burimi, motrat Doni, Kimeti, Faketi, bashkëshortja Shehrija me djemtë Denisi, Leonisi, dhe mbarë familja MOLLIQAJ.