21 Janari i dhimbjes dhe krenarisë erdhi përsëri. Erdhi për të na kujtuar se sa keq jemi si vend dhe sa shumë na mungon Presidenti historik Ibrahim Rugova, i palëkundshmi në ruajtjen e frymës kombëtare dhe miqësisë së përhershme me SHBA-në.
Në ditët kur kjo miqësi gati sa nuk u cenua, nga disa që kanë vënë në rend të parë interesin e tyre personal, mungesa e Presidentit historik dhe vizionit të tij pro perëndimorë po shkakton dhimbje tek qytetarët e Kosovës.
Kot e kanë, ata që shkojnë e bëjnë homazhe tek varri i Presidentit në Velani, kur janë larg rrugës që ndoqi e përçoi ai për vite me radhë. Është ironike, të dëgjojmë teksa i thurin lavde e poezi nëpër rrjeteve sociale, pikërisht ata që e luftuan dhe e kundërshtuan.
Edhe Ramush Haradinaj, që thirret e mbahet për përkrahës të Ibrahim Rugovës, as afër rrugës së tij nuk është.
Shumë vepra që i ka bërë ndër vite, nuk përkojnë as për afërmi me frymën rugoviane.
Haradinaj, me tentimet për shfuqizimin e Gjykatës Speciale, po dëshmon se emrin e Presidentit Rugova e përdori vetëm për t`u ngjitur në karrierë. Për tu bërë Kryeministër.
Njësoj bëri edhe kundërshtari i tij i fuqishëm në vitet e pas luftës, Hashim Thaçi. Thaçi, në çdo ditë të shënuar nderon Presidentin Rugova, e në anën tjetër ndjek një rrugë krejt tjetër prej asaj që ndiqte ai.
(Tekstin e plotë mund ta lexoni të Hënën në publikimin e shtypur të gazetës kombëtare “Bota sot”)
