Ushqyerja me gji është mjaft e mirë për të porsalindurin, por cilat janë vështirësitë që mund të hasë një nënë e re? Dr. Claudia Proserpio, psikologe dhe konsulente profesionale në ushqyerjen me gji, tregon se cilat janë dyshimet më të shpeshta dhe si të mbështesim nënat në të gjitha zgjedhjet e tyre.
Përfitimet e ushqyerjes me gji janë të njohura. OBSH e rekomandon ekskluzivisht deri në fund të muajit të gjashtë dhe për të paktën 2 vjet. E dimë që qumështi i nënës nga ana ushqimore është praktikisht i përsosur dhe siguron gjithçka që fëmija ka nevojë, dhe e mbron atë nga infeksionet. Gjithashtu, e dimë që ushqyerja me gji është shumë e rëndësishme për zhvillimin e lidhjes midis nënës dhe fëmijës.
Sidoqoftë, më pak flasim për vështirësitë që nënat mund të hasin kur duhet të fillojnë të ushqejnë me gji, gjykimet me të cilat përballen kur për ndonjë arsye nuk munden ose zgjedhin të mos i ushqejnë me gji fëmijët e tyre ose kur vendosin t’i ushqejnë në këtë mënyrë edhe pasi ata kanë mbushur një ose dy vjeç. “Nga një këndvështrim shoqëror ka ende shumë punë për të bërë, – shpjegoi për Fanpage.it Claudia Proserpio, psikologe perinatale, psikoterapiste dhe konsulente profesionale në ushqyerjen me gji (IBCLC) – Zgjedhja për të mos ushqyer me gji një fëmijë mund të jetë jashtëzakonisht sfiduese për një nënë, si dhe zgjedhja për ushqyerjen afatgjatë me gji. Dhe gratë shpesh e gjejnë veten duke marrë vendime pa u informuar siç duhet, pa marrë ndihmën e duhur, duke dëgjuar përvojat e të afërmve, miqve ose mendimet e profesionistëve shëndetësorë, të cilët shpesh janë të keqtrajnuar për kohën e ushqyerjes së bebit”.
Kur nuk ka mjaftueshëm qumësht
“Nuk kam qumësht mjaftueshëm”. Është një frazë e shqiptuar nga shumë gra që e gjejnë veten në përdorimin e ushqyesve artificialë dhe të heqin dorë nga gjidhënia e foshnjës së tyre. “Në realitet, megjithatë, përveç disa situatave mjekësore shumë specifike (dhe madje edhe të rralla) ose një inicimi të kompromentuar në dhënien e gjirit, nuk është aq e shpeshtë që një grua të ketë pak qumësht. Por pavarësisht kësaj, shumë gra janë të bindura”. Ndonjëherë kërkesa këmbëngulëse nga i porsalinduri mund të bëjë që nënat e reja të besojnë se nuk po prodhojnë mjaft qumësht, herë të tjera mendimet e anëtarëve të familjes ose miqve peshojnë shumë. “Por këto janë perceptime janë pothuajse gjithmonë të deformuara. Në disa raste, edhe profesionistët apo operatorët ofrojnë mbështetje joadekuate për problemet e thjeshta dhe të zgjidhshme”. Kur ka një nënprodhim të vërtetë të qumështit, është pediatri që e raporton atë. “Është ai që ka për detyrë të monitorojë shëndetin e fëmijës, nëse sheh humbje peshe ose pengim, është ai që duhet të përshkruajë përdorimin e ushqyesve shtesë. Por edhe në këtë rast, gratë duhet të dinë për shembull se shishja është një ndërhyrje jashtëzakonisht e madhe në procesin e dhënies së gjirit dhe se ka ndihma të tjera, nga kupa e thjeshtë (një pajisje që kursen ushqyerjen me gji) shumë më të përshtatshme”. E rëndësishme është që nënat e reja të informohen në mënyrë adekuate, në mënyrë që zgjedhja e tyre, në çdo rast e ligjshme, të bëhet me vetëdije.
Si të krijoni një marrëdhënie atashimi
Ushqyerja me gji ndihmon në krijimin e marrëdhënies së lidhjes midis nënës dhe fëmijës, thotë OBSH. Por nëse një nënë nuk jep gji (për çfarëdo arsye apo zgjedhje) cila është mënyra për të zhvilluar një marrëdhënie të saktë emocionale? “Ndërkohë, mos harroni se marrëdhënia e lidhjes fillon gjatë shtatzënisë. Por nëse nuk i jepni gji foshnjës, ka mënyra të tjera për të zhvilluar një lidhje të fortë dhe të sigurt. Për shembull përmes kontaktit të lartë – sugjeron mjekja – ose duke përdorur shishen në një pozicion në të cilën foshnja është në gjendje të shikojë nënën, apo edhe të praktikojë duke fjetur në siguri, ta mbajë atë në një mbajtëse kangur, që t’i përgjigjet menjëherë duke qarë”.
Nëse një nënë zgjedh të mos e ushqejë me gji?
Një nënë, nëse është veçanërisht e dëshpëruar, mund ta gjejë veten duke zgjedhur ta ndalojë ushqyerjen me gji. “Zgjedhja nuk është kurrë e lehtë, pikërisht sepse të gjithë i dinë shumë mirë përfitimet e ushqyerjes me gji. Është gjithmonë një pyetje komplekse që prek përvojën e thellë të grave”. Një zgjedhje sfiduese dhe pothuajse asnjëherë pa dhimbje, por që gjithmonë duhet të mbështetet dhe të mos gjykohet kurrë. Grindjet midis nënave gjidhënëse dhe nënave që nuk ushqejnë me gji nuk janë të mira për askënd. Vendimet e një nëne të re në lidhje me gjidhënien duhet të respektohen gjithmonë. Por është po aq e rëndësishme që atyre t’u sigurohet i gjithë informacioni i nevojshëm dhe që të mund të marrin vendime të informuara. “E njëjta gjë vlen për nënat që zgjedhin ushqyerjen me gji për një kohë të gjatë. Shpesh ato ndihen të kërcënuara emocionalisht, u thuhet se nëse i japin gji foshnjave të tyre 2 vjet ose më tepër, kjo do të çojë në trauma. Të afërmit dhe miqtë nuk e bëjnë. Ata e kuptojnë këtë dhe nganjëherë edhe çerdhet nuk pranojnë fëmijë që janë ende duke marrë qumështin e nënës së tyre. Ka shumë paragjykime dhe informacione të rreme edhe në këtë fushë, dhe nënat ndihen të detyruara ta ndalojnë”.
Ushqyerja me gji është e përkohshme: siguri për nënat
Netët pa gjumë, vështirësitë për të marrë kohë për veten e tyre, muajt e parë të mëmësisë sjellin lodhje dhe rraskapitje. Dhe dhënia e gjirit shpesh shoqërohet me një ndjenjë ngushtësie. “Në realitet, megjithatë, nuk është vetë gjidhënia ajo që i vë nënat në vështirësi, – shpjegon psikologia. – Ajo që mund t’i shterojë nënat është menaxhimi i të porsalindurit: e qara, nevoja për ta mbajtur në krahë, për ta përkundur, për ta ushqyer me gji, e cila është një burim i madh: le të mendojmë për faktin se kur fëmija duhet të ushqehet natën, nëna thjesht mund ta marrë dhe ta mbajë me vete në shtrat pa u ngritur për të përgatitur qumështin artificial”. Prandaj është e rëndësishme që të gjitha nënat e reja të dinë se mund të mbështeten edhe tek babai i fëmijës së tyre. “Për të rritur një fëmijë duhet një fshat, thotë një thënie e vjetër. Dhe kjo është e gjitha. Sot nënat, edhe për shkak të pandemisë, përjetojnë ndjenjën e vetmisë edhe më fort. Për këtë arsye është më mirë që baballarët të kryejnë detyrën e tyre të kujdesit dhe mbrojtjes ndaj nënës dhe fëmijës. Nënat e reja duhet të delegojnë dhe baballarët të përfshihen në mënyrë aktive”. Por ajo që duhet të ndihmojë në momentet e dëshpërimit është edhe vetëdija se gjithçka është e përkohshme. “Ushqyerja me gji, qarja e vazhdueshme, netët pa gjumë janë faza të përkohshme dhe funksionale për një rritje korrekte të foshnjës. Ndonjëherë kjo vetëdije është e mjaftueshme për të ngushëlluar nënat”.
