Njeriu i shenjave të mëdha

Amerika

Njeriu i shenjave të mëdha

Nga: Sinan Kamberaj Më: 2 dhjetor 2017 Në ora: 22:26
Presidenti Rugova, ShBA

Saherë vinte në New York - 

Në Zemrën e Tokës së Shenjtë

Ai fliste mendueshëm

Për Shenja të Mëdha

Për Shtëpinë -

Që e ruan Zoti 

Dhe Miqtë ...

 

Pastaj -

Për Gurët për Diellin

Për Tokën e Qiellin ...

 

Por, tek fliste për Zjarrin -

Që duhej shuar

Se, po ra -

Mund të digjte gjithçka të gjallë - 

Më bëhej se i shtohej

Një rrudhë më shumë në ballë ...

 

Njerëzit pëshpërisnin

Dh’e vështronin me habi

Si mund ta shuante

Zjarrin -

Me Frymë  

Ky Njeri?!

 

*

E vështronim me dhimbje

Kur ndahej prej nesh 

Në Aeroportin Kennedy ...

Tek shpërndërrohej 

në një Lejlek krahëthyer

Që fluturonte me nxitim -

Me ankthin se Mullenjëzezat -

mund t’ia shthurnin Folenë 

Majë Oxhakut të Kullës -

Në Dukagjin ...

 

*

Dhe vitet shkonin

 

Borë thinjash reshte

Mbi koka të njerëzve

Që prisnin Mrekullinë...

Po -

Ai s'e humbi kurrë Besimin 

Se Dielli i Naimit -

Lind andej nga Perëndon ...

 

Dhe vitet shkonin ...

 

*

Çatia zu’ të pikonte pikëllim

Nga dhimbjet e trarëve 

Që kërkëllinin -

Në Acarin e Dimrit 

të Vetmisë së Madhe

 

Qindvjeçare!

 

*

Dhe -

Kur pakkush besonte 

Se Dita e Premtuar 

Do të hapej nga Qielli -

Rrathët e Ferrit të Dantes

Po çaheshin me gjëmim

Nga uturima e Zogjve të Zjarrtë 

Mbi Qiejt e Ballkanit - 

të shituar nga Qoftëlarg'ja Plakë ...

Err e terr: Flakë - flakë!

 

Njerëzpengjet Dardanë

Po iknin pikëllueshëm në një Karvan Biblik

Si dikur moti  n? Jug -

Sivëllezërit e tyre Moreanë

 

Ata shfaqeshin e çshfaqeshin trishtueshëm

Si hije -

Drejt horizontit të përflakur 

Ku pritet Qielli më Tokën...

 

Njerëznumrat -

Në podrume rrënojash

Flisnin me gishtërinj:

Një, dy, tre ... dhjetë -

Shtatëdhjetetetë!

 

Njiqindvjetnet!

 

*

Dhe 

Papritmas -

Bashkë me Mrekullinë

U përmenden dh’e panë

Me sy të lbyrur

Kufirin e Ferrit!

 

*

Tashmë -

Lulëkuqet kishin shpërthyer

Në pellgje të njoma gjaku

Mbi pirgje kufomash 

Në ara e livadhe

Në korie e grykëmale ...

 

*

O Zot!

Ç'Diellmejt po lindte

Bashkë me dënesa bonjakësh

E gulçima Nënash të dhunuara ...

 

*

Dhe -

Kur u çel Qielli i Dardanisë

Të gjallët - 

Rikthyen t? folmen e moçme 

Me jehona Alpesh;

 

- A jeni njehë, ore-e!

- O, po ore, po-o-o!

 

Dhe filluan ta masin kohën

Me Shenja të Reja:

 

Para Rugovës dhe Mbas Tij!

________________

New York, 2 dhjetor

(Në ditëlindjen e Tij)

Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat