Mina, një vajzë 7-vjeçare afgane, përjetoi vetëm dhimbje dhe mjerim në jetën e saj. Kur ishte 5 vjeçe Talibanët vranë babanë e saj, një polic, dy vjet më parë.
Me nënën dhe vëllain e saj, fëmija u detyrua të linte fshatin e saj, dhe për një vit e gjysmë strehimi i tyre i vetëm ka qenë dy tenda të dhuruara nga Këshilli Danez i Refugjatëve (një organizatë humanitare daneze). Ata jetojnë në Shaidahi, një zonë e kthyer në një kamp të madh refugjatësh në periferi të Herat në Afganistanin perëndimor.
"Ne nuk kemi asgjë, tha nëna e vajzës Qamar Gul, 35 vjeç – përveç këtyre dy tendave. Këtu nuk ka ujë, nuk ka rroba. Dhe me dimrin ditët po bëhen më të ftohta". Ishte varfëria që e shtyu gruan të shiste Mina te një i afërm, siç raporton The National, gazeta Emirati në anglisht.
Nga frika e përballjes së një dimri të ri të vështirë, pesë muaj më parë Gul mori vendimin dramatik: të martoj vajzën e saj me një të afërm të pasur të krahinës së tyre të origjinës. Një zgjedhje e dhimbshme, e cila, në synimet e gruas, duhej të shmangte vuajtjet e tjera për vogëlushin.
"Pasi humba burrin tim – thotë ajo- nuk më kishte mbetur asgjë. Ne nuk zotëronim një shtëpi apo tokë, asgjë për të ngrënë. Mina nuk kishte as një palë çorape. Ajo vuante nga mungesa e ushqimit dhe unë nuk dija çfarë të bëja më". "Ne ishim në një situatë të keqe," justifikon Gul veten.
Mina, ndërsa nëna e saj flet, ulet pranë saj me sytë poshtë, plot me lot. Njësoj si ata që tani përpiqen të tregojnë detajet e trishtueshme të shitjes së një vajze 7-vjeçare.
Për një shumë prej pak më shumë se 2,400 euro, Mina ishte që të bëhej nuse e një të afërmi të largët. Një paradhënie prej 60 eurosh ishte e mjaftueshme që Gul të dërgonte vajzën e saj te "blerësi" i saj, në veri-perëndim të vendit.
Ceremonia që duhej të sanksiononte bashkimin ishte caktuar disa ditë më vonë, por ndërkohë gruaja vendosi të anulojë atë martesë të rregulluar. Falë ndërhyrjes së disa aktivistëve vendas që mblodhën paratë për t’i dorëzuar "blerësit" të saj, Mina ishte në gjendje të kthehej në krahët e nënës së saj.
Një shumë e vogël u vu në dispozicion gjithashtu për të garantuar edukimin e vajzës. "Është e vërtetë që është një padrejtësi të martosh një vajzë 7-vjeçare – tha Gul – por unë nuk pata zgjidhje tjetër. Do të kishim vdekur pa ato para".
Në Afganistan gjithnjë e më shumë familje të varfëra detyrohen të shesin fëmijët e tyre. Tani për tani, e ardhmja e Mina nuk do të jetë të bëhet nuse. Por në Afganistan të torturuar nga dekada lufte, gjithnjë e më shumë familje detyrohen të shesin vajzat e tyre, të nxitur nga mjerimi.
Organizatat ndërkombëtare që punojnë në kampe të zhvendosur kanë gjetur një rritje të konsiderueshme të trafikimit të fëmijëve, shpesh të shitura për të shlyer borxhet e familjeve të varfëra.
Në Dhjetor 2019, parlamenti Afganistan miratoi Aktin e shumëpritur për Mbrojtjen e Fëmijëve. Sipas legjislacionit të ri, djemtë dhe vajzat nën moshën 18 vjeç konsiderohen fëmijë dhe martesat me një të mitur përbëjnë një krim.
Për më tepër, dënimet për trafikantët me të mitur, nga pesë në tetë vjet burg, janë forcuar, në varësi të ashpërsisë së çështjeve. Një hap i rëndësishëm përpara, megjithëse situata e fëmijëve afganë vazhdon të jetë e tmerrshme, siç denoncohet një raport i fundit i Unicef.
