Kur ke një seri prej 11 ndeshjesh pa humbje, ndër të cilat 8 janë fitore, mund të ndodhë edhe që të pengohesh, kështu që dy humbjet radhazi të Laçit nuk duhen dramatizuar, megjithatë një reagim, madje sa më shpejt të jetë e mundur duhet me patjetër për bardhezinjtë.
Pas fitores në Korçë kundër Skënderbeut, Laçi u ngjit për herë të parë në këtë sezon në vendin e parë, nuk e dimë a ishte eufori, apo vetëkënaqësi, të kuptohemi jo e dëshiruar, sepse janë disa ndjenja që vijnë natyrshëm sado që mundodhesh t’i evitosh, por pikërisht në atë moment mekanzimi sikur ndaloi së punuari. Humbje me Tiranën në Laç dhe një tjetër disfatë kundër Teutës në Durrës.
Bardhezinjtë nuk parashtruan versionin më të mirë në “Niko Dovana”, të gjithë tek Laçi janë të ndërgjegjshëm që ajo skuadër që u pa në Durrës nuk është fytyra e vërtetë e këtij ekipi, duke shpëtuar vetëm Mazrekaj, pjesa tjetër edhe indivdualisht por edhe si kolektiv luajtën nën potencialin që ata kanë.
Një nga problemet e këtij sezoni ka qënë mungesa e Nwabuezes, “Këpuca e Artë” e Superiores në edicionin e shkuar, ka luajtur vetëm gjysmën e sezonit, për shkak të shqetësimeve fizike dhe pezullimeve, Laci i’a ka dalë që me ndihmën e Harmon të rezistojë e të luftojë edhe pa goleadorin kryesor, por vjen një moment kur një futbollist që shënon 24 gola në një kampionat të duhet si uji në shkretëtirë.
Asgjë nuk është kompromentuar në garën për titull, sepse diferenca është vetëm dy pikë me dyshen Teuta, Vllaznia, por një rishikim kordinatash i duhet patjetër bardhezinjve, për të mos humbur rrugën drejt trofeut.
