“Big Bengu” i Biblës: Si u krijua Universi, sipas librit të shenjtë

Historia

“Big Bengu” i Biblës: Si u krijua Universi, sipas librit të shenjtë

Më: 29 shtator 2020 Në ora: 16:28
“Big Bengu”

Misteri më i madh i njerëzimit, është origjina e Universit. Por nga ana tjetër, origjina e saj është gjithashtu ngjarja më e njohur për njeriun. Që prej rreth vitit 1200 Para Krishtit, Bibla e ka deklaruar në fjalinë e saj të parë, se Universi  e ka një fillim, dhe se ai është krijuar nga Zoti biblik.

Vetëm pas vitit 1900 pas Krishtit, ky koncept fillestar u nxit për herë të parë nga zbulimi i relativitetit të përgjithshëm, me një Univers në zgjerim të vazhdueshëm, dhe më vonë u ripohua nga zbulimi i rrezatimit kozmik të mikrovalëve në vitin 1964.

Hipoteza fillestare shkencore e Big Bengut përmes eksperimentit dhe vëzhgimit, është përshtatur dhe përpunuar gjatë 100 viteve të fundit nga mijëra shkencëtarë mbi një teori të fortë, e cila tani përmendet si modeli standard i kozmologjisë. Kjo është një arritje e madhe e njerëzimit, në një periudhë kaq të shkurtër kohore.

Përgjatë kësaj kohe, shumë njerëz janë përpjekur t’i përdorin këto arritje të mëdha për të kritikuar Biblën në lidhje me pasaktësinë e saj të perceptuar mbi krijimin e Universit. Nëse e perceptoni kapitullin e Zanafillës si një histori të krijimit të Universit, atëherë jeni duke kërkuar në vendin e gabuar.

Zanafilla 1:1 që thotë “Në fillim Zoti krijoi qiellin dhe tokën”, është shpallje e ngjarjes së krijimit, ndërsa pjesa tjetër ka të bëjë me formimin e sistemit diellor. Rrëfimi i Biblës mbi krijimin e Universit, Big Bengu i Krijimit (BBB)​, ndodhet në Librin e Romakëve, dhe shkenca e sotme e Big Bengut e pohon atë.

Që në kohërat e hershme, teologët i kanë rezistuar një perspektive pajtimi mes Biblës dhe shkencës së krijimit. Në shekullin III, Feliksi, prifti manikan pas një debati me Shën Augustinin, pretendoi se Fryma e Shenjtë i kishte zbuluar Manikesë orbitat e trupave qiellorë.

Augustini iu përgjigj se Zoti dëshironte që ne njerëzit të bëhemi të krishterë, dhe jo astronomë. Pohimet e Feliksit u krahasuan me realitetin vëzhgues, dhe u cilësuan të gabuara. Të gjitha të ashtuquajturat zbulime, duhet të pohohen se janë të besueshme. Shumë shpesh, pretendimet e Biblës dhe ato që zbulojnë shkencat, janë paraqitur si një lloj vendim binar, për të zgjedhur njërën ose tjetrën, siç e nënkuptonte Augustini.

Por a ka realisht ndonjë problem me të qenit i krishterë dhe njëkohësisht një astronom? Figurat e Titanit në teologji dhe shkencë, citohen shpesh se nënkuptojnë një të vërtetë, kur në fakt ata janë njerëz si të gjithë ne të tjerët me njohuri të kufizuara që ndikojnë në këndvështrimin tonë.

Një pjesë e madhe e njohurive, është zbuluar që nga Shën Augustini, dhe ato e kanë ndryshuar paradigmën biblike dhe shkencore.

Historia shkencore e shkencëtarit të krishterë, pohon idenë se njeriu mund të jetë njëkohësisht një astronom dhe një i krishterë në epokën moderne. Ekziston një shkrim i shenjtë jashtë Ungjijve që e udhëzon lexuesin, të krishterë apo ateist, të jetë një astronom që konsultohet me vëzhgimet e shkencës.

Shkrimet e shenjta, tregojnë se ka informacione nga studimi i yjeve, që e afirmojnë Zotin e Biblës si krijuesin e tyre. Dhe kjo gjë kërkon përputhjen e informacionit me Biblën. “Ngrini sytë lart, dhe ja shihni se kush i ka krijuar këto gjëra” (Isaia 40:26). Konteksti i këtij vargu, ka të bëjë me yjet në qiej, të cilat përmenden me termin “këto gjëra”.

Edhe pse vargu është i thjeshtë, ai ka nevojë për disa shpjegime. Ai i thotë lexuesit, se kozmosi ka përgjigje mbi atë që krijoi qiejt. Kjo dëshmi duhet të krahasohet me shkrimin, për të treguar se Zoti i Biblës ka njohuri të dorës së parë në krijimin e Universit.

Njohuritë kozmike në studimin e astronomisë, kozmologjisë dhe astrofizikës, janë marrë thuajse ekskluzivisht nga informacionet që përmbahen në Bibël. Nëse Zoti i Biblës, pretendon se ka krijuar yjet, ai gjithashtu po pretendon se është Krijuesi, dhe se vetë shkenca është dëshmitare e këtij pretendimi.

Parimi i dëshmitarit që Jezusi shpalli tek Gjoni 5:31 “Nëse dëshmoj veten time, dëshmitari im nuk është i vërtetë”, zbatohet edhe për origjinën e krijimit të universit. Big Bengu i Biblës, u krijua me mençuri nga përjetësia. Krijuesi vendosi të kishte një plan për universin, përpara se ta krijonte atë.

Dhe kjo është e pranueshme kur merren parasysh ligjet e fizikës dhe forcat themelore, që janë të dallueshme midis tyre, dhe që funksionojnë brenda sekondës së parë të krijimit. Kështu, kuadri i universit u krijua dhe u jetësua brenda sekondës së parë. Dhe nuk ka një kohëzgjatje kohore për të evoluar. Ky duket të jetë një akt krijimi.

Vetë vëzhgimet e rrezatimit kozmik të mikrovalëve, tregojnë se fillimi i universit ishte i rregullt, me ​​një entropi jashtëzakonisht të ulët. Nuk kishte një shpërthim, siç mund të përshkruajë vetë termi Big Bang. Përkundrazi, ishte një zgjerim i rregullt dhe eksponencial i energjisë.

Përdorimi i dukshëm i njohurive të pa kufishme të Zotit, është demonstruar edhe brenda krijimit. Në kohën e shkrimit të Hebrenjve 11:3, të kuptuarit e kornizës së Universit, ishte vetëm me anë të besimit se Zoti ishte në fakt i kudogjendur. Përmes besimit, ne e kuptojmë se botët ishin të përshtatura sipas fjalës së Zotit. Prandaj gjërat që shihen, nuk u bënë nga gjërat që shfaqen.

Sot me njohuritë e fituara përmes vëzhgimeve, ne i dimë ligjet dhe forcat që kanë ndikuar tek krijimi.

Tek termi “Me fjalën e Zotit”, Bibla i referohet jo vetëm urdhrit të tij, por edhe informacionit që përmbahet aty. Një dekret, është i pamundur pa informacion. Dhe ky krijim u bazua në një plan, dhe jo në një aksident. Tani që njerëzimi i kupton më mirë ngjarjet e krijimit, pjesa e Romakëve 1:20 mund të kuptohet më mirë.

Ky varg, u njoh kryesisht nga interpretimi i përgjithshëm i atributeve të padukshme, fuqisë së përjetshme dhe natyrës hyjnore të Zotit, të manifestuar tek krijimi në përgjithësi. Duke vëzhguar qiejt, siç udhëzohen në shkrimet e shenjta, ne mund të shohim dhe vlerësojmë bukurinë, simetrinë dhe madhështinë e gjithçkaje që është bërë nga krijimi origjinal.

Sidoqoftë, pas një hetimi të thelluar të qiejve, shfaqet një zbulesë shtesë. Gjërat e tij padukshme të tij nga krijimi i botës shihen qartë, duke u kuptuar nga gjërat që janë bërë, madje edhe fuqia e tij e përjetshme. Referenca për gjërat e padukshme (shumës) janë të natyrshme, pasi ato janë realisht gjëra natyrore, dhe ende jo në një spektër të dukshëm.

Këto gjëra të padukshme, janë shpallur të jenë nga ngjarja e krijimit të botës natyrore, duke e vendosur atë në fillimin e kohës. Gjërat fizike që janë të përmendura këtu, duhet të jenë edhe të padukshme, por edhe të shihen qartë. Elementi i padukshëm tek krijimi është energjia.

Big Bengu i ​​i Biblës, thotë se gjendja e gjërave në krijimin e Universit ishte padukshmëria.

Ajo thekson epoka e rrezatimit (energjisë) e universit të hershëm, ishte e mbushur me rrezet gama me energji të lartë të spektrit elektromagnetik, duke i bërë ato të padukshme për njerëzit. Për shkak të një temperaturë jashtëzakonisht të lartë, të vlerësuar në 756 gradë Celcuis gjatë Krijimit të Universit, përbërësit e masës nuk mund të ekzistonin si një njësi që rezulton në një plazmë të papërpunuar dhe fotone (dritë) që nuk mund të emetohen për rreth 380.000 vjet.

Kjo derisa të ftohej sa duhet që atomet të lidhen (rikombinimi kozmik), dhe hapësira të bëhej transparente (e qartë), duke lejuar emetimin e fotoneve. Tani ajo zbulohet në spektrin e mikrovalës, të quajtur rrezatimi i sfondit kozmik të mikrovalës. Kjo është drita e parë e dukshme e universit.

Për të kuptuar këtë dukuri, u desh gjenialiteti i Ajnshtajnit në fillim të shekullit XX. Ky doli të ishte ekuacioni më i famshëm i njohur për njerëzimin, E = MC2. Eksperimentet kanë pohuar se energjia dhe masa janë e njëjta, ashtu si shpallet nga BBB.

Nëse BBB është e saktë dhe e krahason me realitetin (BBT) Teorinë shkencore të Big Bengut   atëherë Zoti është vërtet shkaku efikas i energjisë, duke e bërë atë origjinën e këtij Universi.Bota natyrore është përreth nesh si dëshmitare e veprave të Zotit, duke na lënë pa asnjë justifikim. Bota natyrore, është referenca më e zakonshme për realitetin në raport me njerëzimin. Ndërsa Bibla nuk është kryesisht një libër shkencor, ai është gjithsesi një libër i shkencës. Disiplinat shkencore mund të tregojnë se si funksionon universi, por duhen edhe Bibla edhe shkenca për të pohuar se kush e krijoi atë. / Bota.al

commentFirst article
Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat