Serbët më këmbëngulje duan ta marrin historinë antike, e kundërta me shkollën e sotme akademike shqiptare, e cila me këmbëngulje e do të harruar. Rastësi apo marrëveshje në mes nesh dhe serbëve?
Poeti i madh romak Ovidi (v. 43 BC – 18 AD> ), ka jetuar gjatë kohës së Perandorit Augusti. Ovidi ishte bashkëkohanik i Virgjilit ( “ Eneida) dhe Horacit ( satirik ).
Ovidi kishte simpati të madhe në Romë mu për poezitë e tija erotike dhe dashurije, por këto shkrime të tij ishin arsyeja që Augusti e përzuri Ovidin nga Roma në brigjet e Detit të Zi ) qyteti Tamis , sot Konstanca , Rumani ) ku edhe vdiç . Arsyeja e dëbimit ishte epika e tij e 15-të, me poema e quajtur “Metamorphoses and the elegy Ars Amatoria”
Akuzat e Augustit ishin se ai i nxitëte “ tadhëtinë bashkëshortore”, Ovidi arsyetohej në at rast se kishte bër një “gabim” dhe jo “krim “,. Te gjitha librat u ndaluan dhe u tërhoqen nga libraritë. Ovidi edhe pse u debua ai ishte ishte i lumtur që nuk i egzekutua.
“Në Ars Amatoria Ovidi shkruante (Arti i Dashurisë), Ovidi është plot me këshilla se si të dashurosh një të dashur. Ai i nxit të rinjtë:
«As mos u lodhni duke lavdëruar pamjen e saj, gishtat e hijshëm, këmbën e vogël; edhe shërbyesve të ndershëm u pëlqen të dëgjojnë hijeshinë e tyre të lartësuar; edhe për të dëlirët bukuria e tyre është një kujdes dhe një kënaqësi. Nejse, kjo ishte pak për Ovidin dhe jetën e tij, tash t` i këthehemi apetiteve serbe për falsifikim dhe vjedhje të lashtësisë.
Pra, në studimin serb me titull “Cilën gjuhë e mësoi Ovidi gjatë mërgimit të dhunshëm në brigjet e Detit të Zi “ fltet për një marri serbe.
Në atë kohë në anën e Konstancës flitej iliro-thrakishtja, por sipas serbëve kjo “ ishte “ gjuhë e tyre, që në në kuptimn e sotëm , Ovidi kishte mësuar të flet serbisht ( qëllimi i shkrimit serb )
Serbët manipulojnë: “ Në studimin e tij”De Ilyricae vetustatee et amplitudine”F. Sebastiano Dolci në faqën 51, keru 32 , shkruante:
Pra Ovidi e mësoi serbishten!
Ky libër duhet të gjëndet patjetër , për të damantuar rrenën serbe ;
Shkrimin latinisht po e përkthej nga serbishtja, ashtu si e shkruan autori serb:
“ Në të vërtetë, sipas shënimeve të lashta vihet deri në përfundim që të kuptuarit e ndërsjellë ishte me gjuhen që quhej Ilirisht ose
“ Sllavisht” ishte gjuhë që flitnin Thraksit, Iliret, Sarmatet dhe Scyhtet dhe Getet”
“ Dhe kështu arrijmë në këngë më bukur ilire, të cilën Ignacius Gerorgius, benedikti i Dubrovnikut, për të mbështetur shkrimin e tij të përmendur më lartë e kishte përshkruar… Përfundimisht autori e nxjerrë prejardhjen serbe nga Thrakasit “
“Me të vërtetë serbët nuk kanë moral as në poltikë e as në histori. Duke ditur vetë që janë pa rrënjë historike, atëherë mundohen të falsifikojnë, kurse shqiptarët heshtin si ndaj politikes serbe ashtu edhe ndaj historisë së vjedhur fxh”
“Në kohën kur Europa e donte formimin e shtetit sllav serb(shek.18 ) shkruanin se serbët janë më lashtit në këto toka dhese ishin para ilirëve, thrakasve, dakëve. ( Urdhëri Rus (fxh)
Tani kur u ngrit çështja shqiptare gati në nivelin që është sot ( falë gjermanëve dhe austriakëve dhe studimeve të tyre për gjuhën dhe historinë shqiptare) serbët e fajsojnë shkollën e Berlinit dhe Vjenës , pse i ndërruan fjalët dhe janë kundër serbëve duke i “favorizuar” shqiptarët me një histori të “ pa qenë “ për ta.
Serbët ende mendojnë që atyre iu është vjedhur historia.
Po tani ku jemi kur turku po përzihet në “lakrat” tona dhe shteti shqiptar do e ndërron komplet historinë shqiptare sipas dirigjimeve turke. Turpi historik dobie mbi ne me shekuj!
Fol Akademi shqiptare, e ju thaftë goja sikur iu ka tharë!
