Merr ca shkronja bëj gjerdan
Bëj një himn për shqiptarinë!
O poet, zëshatërvan
Ti ke gjithë mirësinë.
Ke damarë nga Tokë e Shqipes
Thellë gjoksit fle blerimi.
Në Bërliqin dritëmagjie
Hodhe hapin që të rriti.
Vit më vit prek mbrothësinë
Që e mbjell në nipër mbesa.
Je vëllam me lumturinë.
Je si guri ndë bedena.
Ke një varg si shkumë ujëvare
Që na deh e na krenon.
Nënë gjunjë ulet parajsa
Për atë zmër që kuqon.
Në mërgim vjen mall i ndezur
Për oxhakun e çdo kulle.
Për lirinë je buzëetur
Dhe pse bora të zbardh supe.
Je qerpiku i çdo pishe
Lavërtari që zgjon kohëra
Ke një fjalë trëndafilishte
Me aromë nga Rugova.
Ke ndë zemër urim burri
Mes gëzimi i mat vitet
Me ty lule bëhet guri
Me urime shenjtërie.
Për ty dritën fik qiriri
Para zemrës gurrë drite
Nëpër zemra lind filizi
Madhështuar me kujtime.
