Qëkur i kishte thënë se takimi do të bëhej në lokalin e së motrës së saj ai kishte ndjerë një ftohtësi në zemër.Një aso ftohtësie që për një çast sikur ta ngrinë gjakun në damarë.Kishte dashur të kundërshtonte,por tjetra nuk i kishte lënë hapësirë kundërshtimi:-„Do të takohemi tek lokali i motrës time,sepse aty jemi më të sigurtë!“-kishte nxituar të shtonte ajo.Vendosmëria dhe këmbëngultësia e saj sikur ia kishte topitur trurin.Në fund të bisedës së shkruar vetëm i kishte thënë se mezi priste që ta takonte atë dhe se malli po e përvëlonte më shumë sesa rrezet e diellit të verës.
Që nga larg kishte njohur profilin e saj.Ajo kishte ardhur e para dhe po e priste.U takuan duke i shtrënguar vetëm duartë dhe i kryqëzuan shikimet.Sikur donin që në ato shikime të zbulonin mallin që u zhuriste zemrat.Pas përshëndetjes u ulën dhe porositën pije të ftohta që ta shuanin etjen që u kishte zhuritur buzët.Ajo ishte veshur krejt me të zeza,ngjyrë kjo që ai nuk e honepste fare,por që thënë të drejtën asaj i shkonte shumë.Në mendje iu fanit mendimi se ngjyra e zezë simbolizonte të keqen,por edhe atë mendim e ndoqi nga vetja e tij.Fakti se ajo e tëra dhe e bëra ishte para tij,paqka se e veshur me të zeza,tregonte se do ta kalonin një pasdite të këndshme.Një aso pasdite që njeriu i shkretë vetëm e ëndërron.
Kaluan minuta të tërë vetëm duke e shikuar njëri-tjetrin herë-herë duke buzëqeshur si dy adoloshentë që takohen sëpari.Malli i grumbulluar ndër stinë sikur u rëndonte ende në zemër e në gjuhë dhe sikur nuk mund të flisnin nga pesha e tij.
Ajo pa orën:-„Ikim në destinacionin tonë,sepse edhe ashtu unë nuk kam shumë kohë!Mbase në këtë moment shumë sy që unë nuk i njoh më shohin derisa po rri me ty sh...!“-dhe nuk e përfundoi fjalën,por mori çantën dhe u nis.Ai e ndoqi pas.
Në ashensor ishin vetëm,pa sytë vëzhgues,dhe ai e kapi për beli dhe duke e shtrënguar për trupi e puthi me afsh në buzë.Edhe ajo e puthi,por disi shkurt,jo si dikur!...Dera e ashensorit u hap dhe ata u drejtuan nga makina që rrinte e parkuar në vendin e saj.
Ai rendi para saj dhe ia hapi derën e makinës.Ajo ju shmang asaj dere dhe hapi vetë derën tjetër.-„Kërkoj falje,por nuk ulem dot në karrigën e parë shkaku i syve survejues!...“
Deshi nuk deshi ai iu bind dëshirës së saj.
E motra kishte hapur një lokal ondulimi apo thënë shqip zbukurimi.Në atë lokal shkonin femra gra e vajza për t‘u zbukuruar për ndonjë festë apo për takime të rëndësishme.
Lokali ishte në katin e dytë të një ndërtese shumëkatëshe.Ata i ranë ziles dhe ngjitën shkallët.Derën e lokalit e gjetën hapur.E kishte lënë hapur e motra e saj,e cila në atë moment po merrej me një kliente të saj.Kur ata kaluan pragun e derës ajo vetëm i përshëndeti nga larg me një buzëqeshje të çiltër.Ajo buzëqeshje e saj sikur i largoi atij një barrë që i rëndonte në mënyrë mbytëse!Buzëqeshja e saj e çiltër tregonte se ai ishte i mirëseardhur!
Kur kishin ngelur krejt vetëm ai e kishte shtrënguar e puthur me afsh,ndërkaq ajo sikur u ikte puthjeve të gjata!I jepte herë pas here ndonjë puthje të befasushme të shkurtër dhe u largohej buzëve të tij.Ndërkaq ai e puthte kudo:në buzë,në faqe,në qafë...Dhe e shtrëngonte sikur të kishte frikë se i ikte!
Ajo me mjeshtri u largohej puthjeve të gjata të tij...Kur ai kishte kaluar pothuajse në ekstazën e ndjenjave të tij dhe po e puthte në kraharorin e saj të bëshëm ajo me zërin e tmershëm të frikës e kishte ndërprerë:-„Mos...mos...mos...të lutem mos!“...
Thirrjet e saj pothuajse lebetitëse sikur e kishin gozhduar!Sikur ia kishin prerë si me shpatë ëndrrën...dëshirën...?!
Kishte liruar duartë me të cilat e shtrëngonte dhe ajo ishte ngritur duke mbuluar kraharorin e saj!
-„Përse je kështu i rrëmbyer?!...Këtë herë unë nuk jam e përgatitur as fizikisht e as psikikisht për diçka të tillë!...Të kam thënë dhe të kam shkruar se këtë herë desha vetëm të të takoj dhe të ndjejë dhe të prek ndjenjën tënde!...“plyForward
