Ky qiri i përjetshëm
duke e kujtuar Rugovën
qiri vetëm e flutur e djegur ëndrrës
s`mund ta kuptosh ndryshe gjakun nga pik
sepse e çara qe aty në vetë zotin qe
kaq vjet nga vdiqëm rreth pusi
ndërmjet pemës dhe hirit të fjalës
liria të çelte lulen sall në etjen e robit
pa gjet` shërim për sëmundjen e gemit
gjaku i vjetër nga e pik në ëndërr
ja vetëtima e urtisë ende nga bie ashtit
i mirë është dhe ky emër Ilria the
veç dhe lulja bozhur e rrënjës së yllit është
nga gjaku në vete çel zjarrin e vet dhe të ujit
me fyellin e ashtit mitik në shokë
Ndërmjet gurit e fjalës dhe mollës
kaq vjet nën rojë gjarpri bri artë
siç merr ngjyrën e manushaqes në hi
ky qiell dhe ky gjak yt Imi dhe ky qiri
ja veç zjarr i ujit veç flutur e ngrirë në ajër
mbi dy rrjedhat e bunës nga fluron.