Zemra e atdheu krijojnë gjithnjë një amshim
Dhemb atdheu dhemb zemra e gjithnjë pik gjak
Dhiares kodrës së vjetër s`ka gjurmë pa cak
Çdo gjë e nisur patjetër do të ketë përfundim
Zemra mund të vdes veç bima i gjethon përsëri
E atdheu gjithnjë mbetet i vetmi ajër e besim
E vetja rrjedhë etjes është i vetmi përgjërim
Zot as mund të nisem e as mund kurrë të arrij
Me sy vijës së kufirit kodrës digjem në dritare
Ja s` është pika e gjakut aty s`është aspak fare
Toka kaq e djegur është përvjedhur me tradhti
Kanë vizatuar vija të reja për vete toptanët e ri`
shaj e klith e dhembja e poezia është amshim
S`ke zemër të jesh pa vete pa atdhe pa rizgjim
