''Të jesh artist është pa dyshim e mrekullueshme ,tek e fundit pse egziston arti? Disa njerëz ia dijnë vetëm emrin,e dijnë që ekziston por s'është që ju le ndonjë mbresë. Disa të tjerë e pëlqejnë por s'është që e ndjenjë thellë dhe nuk munden pa te,e disa tjerë jo vetëm që e kuptojnë,e ndjejnë por edhe e nxisin e shpërndajnë gjithmonë tek të tjerët. Një njeri si ai është mentor, udhërrefyes më i mirë që dikush mund t'ia ketë,për këtë do t'i cek disa fakte si nji fikante. Në Kosovë një njeri nuk mund t'ia dal pa asnjë mbështetje të shpreh artin e tij, pa një përkrahje të mirëfilltë. Për një njeri që ka suportuar dy vajza të reja të arrijnë të bëhen arrtiste me famë botërore, Lindita dhe Blerta,,nuk më duket që duhët të them shumë fjalë, përveq që t'i thurrë lavde. Në kohën kur shumica e prindërve ishin të preukupuar që vajzat e tyre të martoheshin dhe të kishin familje, Rrahmani i mbështet të arrinjë atë që ato deshën,sepse e kishte lexuar prej kohësh shpirtin e tyre prej artistesh. Ai është një njeri që theu tabu, që ndihmoi në emancipimin e njerëzve përreth,që ndihmoj shtimin e numrit të vajzave në shkolla. Dhe nuk pendohet se nuk i ka lindur një djalë, këtë ndoshta nuk e ka paraparë krijuesi,por i knaqur dhe i stërknaqur me familjen e tij me gruan Sanijen,ish deputete nga radhët e LDK-së,për dy mandate,që krijuan familje me nami botërore,dy vajzat e tij regjisore, Lindita dhe Blerta Zeqiraj, që bënën namin në gjithë botë, zbardheb fytyren e kombit shqiptar dhe kjo do ishte krenaria e prindeve për krijimin e familje smoderne,na thotë në bisedim e sipër,Rrahman Zeqiraj...''
Krenar për gjyshin e tij
Ishte rritur në frymën e Gjyshit të tij,Rrahman (Zeqiri) Zeqiraj atëherë Zekolli nga fshati Bllacë, komuna e THerandës,në vitin 1917,nga pushteti i atëhershëm Bullgar,u internua në Kërçov të republikës së Maqedonisë nga ku nuk u kthye kurrë,ndërsa i ati, Hamëz Rrahman Zeqiraj ra dëshmorë më 3 tetor 1944 në mbrotje të kufirit në Glloboqicë të komunës së Dragashit. Ndërsa vet Rrahmani u implikuar në grupin ilegal'' Liria'', i cili grup ishte themeluar në vitin 1962,e që kishte si qëllim bashkimin e Kosovës me Shqipërinë.
Pak biografi
Rrahman Zeqiraj lindi me 13 maj 1943 në fshatin Reçan të ish-Suharekës,tani Theranda. Shkollën fillore e kreu në Reçan dhe Suharekë ndërsa atë të mesmen në Shkollën Normale të Prizrenit.
Gjatë shkollimit të mesëm përjtoi vështirësi të mëdha për shkak të kushteve të rënda ekonomike dhe politike. E gjithë gjenerata e tij jetonin në kushte shumë të vështira ekonomike,si dhe ishin nën vëzhgim të përhershëm të UDB-së-së atëhershëme.
Për shkak të historisë familjare,Rrahman Zeqiraj ishte në mbikqyrje të rreptë të pushtetit të atëhershëm dhe kështu shumë shpejt u hetua nga UDB-ja dhe iu pamundësua vazhdimi i më tutjeshëm i shkollimit,në fund të vitit të katërt edhe pse me të gjithë notat e përfunduara. Pas kryrje së Normalës në Prizren,me një vit të përseritur,ai regjistrohet në fakultetin filozofik,dega e gjeografisë në Prishtinë dhe vazhdon studimet postdiplomatike në Zagrem..
Rrahman Zeqiraj ishte pjesë e gjeneratës pjesëmarrëse në demonstrat e studentëve të vitit 1968. Me shokët e studimeve vazhdimisht diskutonin për problemet politike e shoqërore, duke patur si synim të përhershëm zhvillim e arsimi, me qëllim të prosperimit sa më të shpejtë të vendit. Pas përfundimit të studimeve ai kthehet në vendlindje për të kontribuar në fushën e edukimit dhe të arsmit. Në fillimpuni si profesor i gjeografisë në Gjimnazin e Suharekës,e pastaj si sekretar i bashkësisë arsimore në Suarekë.Si bartës i këtij fuksioni ai mpati mundësinë që të zgjerojë rrjetin e ndërtimit të shkollave duke ndërtuar; Gjimnazin ''Jeta e re'', në Suharekë, Shkollë fillore fashtin Mohlan, në Budakovë, dhe disa paralele të ndara fizike nëpër komunë.
Kur u zgjodhë drejtor i Gjimnazit'' Jeta e Re'' të Suharekës,ai u angazhua për masivizimin e vijimit të mësimit të nxënësve në shkollë të mesme,me theks të veçantë në vijimin e shkollimit të vajzave nga fshatrat. Për këtë qëllim,ai pati mundësinë dhe mirëkuptimin që të bashkëpunojë edhe me kuvendin komunal dhe fabrikën ''Ballkan'',që të organizojë autobus pa pagesë për bartjen e nxënësve nga të gjitha fsatrat për në Suharekë dhe anasjelltas. Gjithashtu filloi projektin e ndarjes së bursve për nxënës të varfër dhe për shkollimin e vajzave .
Meqë në komunën e Suharekës kishte mungesë të kuadrave peofesionale,shkolla u paguante honoraret dhe shpenzimet e udhtimit kuadrave nga Prizreni. Këto favore ndihmuan shumë në masivizimin dhe gjithëpërfshirjen e vijimit të shkollimit të mesëm në gjithë komunën e Suharekës,përfshirë të gjithë fshatrat përreth.
Deri në shpërthimin e demonstratavetë viti 1981 është punuar me shumë suksese. Përfat të keq pas këtyre ngjarjeve filloi një fazë regresive për profesorët dhe nxënësit e kësaj shkolle. Gjimnazi u etiketua nga strukturat udhëheqëse krahinore tëasaj kohe si çerdhe e kundërrevulicion' dhe pak nga pak filloi rrënimi i punës dhe përparimi të ndërtuarit dekadën e kaluar.
Meqë Rrahman Zeqiraj nuk lejoi që të ketë diferencime politke as në personelin arsimor,as për nxënësit,ai u shkarkua nga pozita e drejtorit dhe në shkollë u vendos një administrim i dhunshëm. Ky administrim i dhunshëm filloi fazën e ''diferencimeve'', në Gjimnaz duke shkaktuar kështu pasoja të mëdha. Shumë profesor u përjashtuan nga procesi edukativo-arsimor,shumë nxënës u përjashtuan nga pa drejtë shkollimit,shumë vajza u denuan me burg dhe padrejtën e vazhdimit të shkollimit. Kjo ndikoi që të bie numri i nxënësve që vijojnë mësimet në Gjimnaz.
Në vitin 1984 Rrahman Zeqiraj zgjidhrt inspektor i arsimit në komunën e Suharekës dhe në këtë detyrë qëndroi deri në vitin 1991,vit ky kur të gjthë shqiptarët dhunshëm u përjashtuan nag istitucionet krahinore. Në vitet e 90-ta, Rrahman Zeqiraj, për të mbajtur gjallë familjen, filloi të mirret me veprimtari të ndryshme tregtare,por asnjëherë nuk e ndaloi investimet e tija për arsimim dhe ngritjen kulturore të vendit. Kështu vazhdimisht u morr me sponzorime të aktiviteteve kulturore, si hapjen e Galerisë së Arteve në Suharekë, organizimin e ekspozitave të ndryshme, botimin e librave dhe revistave për teatër, për art, inqizimin e albumeve muzikore producent i disa filmave artistike,të cilat u shpërblyen me çmime ndërkombëtarë.
Këto investime në fushat e artit në kohën kur gjithçka pothuaj se ishte e vdekur në Kosovë,bënë që dy vajzat e tij, Lendita dhe Blerta të orientohen në fusha të artit. Që të dyja sot janë të njohura në fushën e regjisë së filmit.më shumë çmime prestigjoze ndërkombëtare.
''Të jesh artist është pa dyshim e mrekullueshme ,tek e fundit pse egziston arti? Disa njerëz ia dijnë vetëm emrin,e dijnë që ekziston por s'është që ju le ndonjë mbresë. Disa të tjerë e pëlqejnë por s'është që e ndjenjë thellë dhe nuk munden pa te,e disa tjerë jo vetëm që e kuptojnë,e ndjejnë por edhe e nxisin e shpërndajnë gjithmonë tek të tjerët. Një njeri si ai është mentor,udhërrefyes më i mirë që dikush mund t'ia ketë,për këtë do t'i cek disa fakte si nji fikante. Në Kosovë një njeri nuk mund t'ia dal pa asnjë mbështetje të shpreh artin e tij, pa një përkrahje të mirëfilltë. Për një njeri që ka suportuar dy vajza të reja të arrijnë të bëhen arrtiste me famë botërore,Lindita dhe Blerta,,nuk më duket që duhët të them shumë fjalë,përveq që t'i thurrë lavde. Në kohën kur shumica e prindërve ishin të preukupuar që vajzat e tyre të martoheshin dhe të kishin familje, Z. Rrahmani i mbështet të arrinjë atë që ato deshën,sepse e kishte lexuar perj kohësh shpirtin e tyre prej artistesh. Ai është një njeri që theu tabu, që ndihmoi në emancipimin e njerëzve përreth,që ndihmoj shtimin e numrit të vajzave në shkolla. Dhe nuk pendohet se nuk i ka lindur një djalë,këtë ndoshta nuk e ka paraparë krijuesi,por i knaqur dhe i stërknaqur me familjen e tij me gruan Sanijen,ish deputete nga radhët e LDK-së,për dy mandate,që krijuan familje me nami botërore,dy vajzat e tij regjisore, Lindita dhe Blerta Zeqiraj,që bënën namin në gjithë botë, zbardhen fytyren e kombit shqiptar dhe kjo do ishte krenaria e prindeve për krijimin e familje moderne, na thotë në bisedim e sipër, Rrahman Zeqiraj...''
