Asgjë mos më thuni për dimërat e acartë
I di janarët e tyre vrastarë
Ku ende s'paguajnë çmimet mëkatare.
Mos keni mërak për ngrohtësinë e diellit
Atë e gjëj tek fjala e bukur e mikes.
Secilit brez i flas për janarët e acartë
Në kitarën e Jusufit i ruaj si relikte tˊpaharrueme.
Ah,përse më duhet të rritëm
në çmendorinë e vjetër pesqind vjeçaredes .
Për cilën këngë të lindi dhe vdes si hero
Mos u brengos atdhe nëse dashuritë na harrojnë
Kemi fjalët e shejta sa dielli dhe toka sebashku.
Përse asnjë fjalë nuk thuhet për pranverat e vonuara
Ka kohë që më mungojnë këngët e zogjve
Kam harrue kur i kam dëgjue nepër bukuritë e zanave.
Këtë vit s'ka vapë vera tropikale
Vdekjet e heronjve i shndërruan në dimra të acartë.
Të njëjtën kohë dhembjesh e kanë edhe shirat e vjeshtës
Të gjitha stinët janë një stinë në kohën sime.
Dhembje,ikje të rinisë,plagë t'pashëruene
Humbje besimi,veç gotë e dehur në atdhe të krisur pse ende e shkelin demonët.
Deri kur fytyra tradhtarësh e zagarësh serish të rikthyer në të njëjtën stinë.
YJET TË NGRITIN NË VARG POETI
(Dedidikm…)
Si zë zane rri buzëqeshjeve të hënës
Qillit të stolisur me ëndrra vargu .
Sot jetoj çdo çast të bukur ëndrrash
Pritjeve kur fluturat hapin krahët.
O zot është kjo krismë e mbrëmjeve
Që fjalët m´i ngritin të vetë dielli
Në ozon aty ku ti më rri viteve të bardha.
Heshte zërin deri sot në një ditë vargu
Për dhembjet u bëre vetë kjo dhembje
Dhe plagë shpirti të çamëve të mia.
Këtu u bërë shërim plagësh të këti shekulli.
Të falëm dhe uratë t´u bëfsha për këtë tokë dhe qiell.
Kudo ngritë vargun e bukur të shejtë
Për pak udhë të lirë më fal edhe mua
Për një ditë lirie a varg Olimpi.
Të dytë do të jemi varg i shkrirë ozoni
Në yje të buzëqeshura ,në diell e hënë
Sa të lumtura dhe vargjet më janë.
Sa dashuri kanë që rrijnë në lot zemre
Kur ylberi sjell ngjyra të bukura dashurie
Për princat ilirodardanë të kësaj toke
Që Zoti na fali të lirë dhe të mirë.
Me flamur të vetëm lirie dhe ilirie
Si flakë e vetme zjarreve të Prekazit
Të vetë legjndave për bacë Ademin e Mujën.
Nipa e stërnipa kostriotësh të prirë vetëm në fitore.
Betejat që më erdhen nga bajlozet e djajtë sebashku.
Sonte si hyjni vargu im u ngritë mbi vetë diellin
Në buzëqeshje hëne u shndërrove në varg të shejtë.
KREJT JETA NJË VARG KUJTIMI
Ngado që kërkova botën
Jetën takova në njëmijë mënyra
Në pejsazh dhimbje e krenarie
E hedhur në një varg kujtimi
Eh,gotë e zbrazur vere
Buzëqeshe të falura
Shpirt i bër rebel
Herë Mollë e ndaluar Adami
Parasysh e humbur e tretur
Si vetë kjo jetë
Pritje ankthi fjalësh të pambarim
Pak buzëqeshe më shumë urrejtje
Eh,ku të marrë liri shpirti
Ndonjëherë këngë zemre
Jeta ka plot
Po mu pse nuk më dha dot
U bëra lutje zoti
Uratë për njerinë
Për miken vjedha lumturinë
I krisur kështu si jam
Ëndrrova jetën
Për ty tyë jem xhan
Jeta më mori me vete
Më treti në pafundësi
Edhe pse kërkoja
Të jem i lirë
Nuk më ngriti
As në përendi
Por më la në varg
Në gjysmë gotë kujtimi
Në një varg me ty
Ku nuk i dihet përfundimi.
DITËT PA AROMË LULESH
Ditët buzëqeshin pranverave
Pa aromë lulesh vrasin ëndrrën time
Sy e vesh bëhet kjo botë
Në varg poeti gjithҫka shkruhet
Si dhimbje shpirti botës se tretur
Mbi ëndrrën se një ditë zhduket
Nga faqja e dheut a nga faqja e shpirtit tim
Ditët ikën fluturimthi të fhehura qiellit blu
Dashurinë e fjalës e marrin me vete në pakthim
Ҫfarë është ditë mëngjesie ҫfarë mbrëmjesh errësohet
Askush nuk e di se nuk ka kthim në këngë të ikura
Kur pranverat zhduken nga unë e ti
Ditët janë të thata pa aromë lulesh
Asnjë shkëlqim zemre nuk rri valëdetit tim të etur
Eja në buzëqeshjen e hënës këndoma një këngë dashurie
Mos vdis asnjë ditë pa lamtumirën time
Jeto me aromën e luleve e bëhu vet lulja ime
Më puth ҫdo gjeth lulesh se aty rri me kujtimet tua
Që më dërgojnë lëgjendave e hyrive të shqipeve
Të kësaj toke të ndarë si burg zemrash
Në njëmijë grimcash atomesh që presni të shpërthejnë orë e ҫast
O Zot falna durimin vetëm për lotin e luleve të bëra hi shpirti
Më falë ëndrrat më të bukura ti ruaj buzëve të etura
Të kësaj mbrëmje në ikje si pulëbardhat e agimeve të mia.
KJO NATË VARGU
Kjo natë si ëndërr më vie
Yjet mi sjellë pranë
Në varg i shndërron.
Nga fundi i detit zgjon
Meloditë e dashurive
Të Titanikut.
Tek sa i dëgjoj
Si dhimbje herë plagë
Shpirti.
Sa e kam frikë këtë natë
Kujtimet që mbyesin
Dhe ndezin flakë ëndrrash.
O zot, pse kam dhimbje
Pse kaq plagë shpirti
Në varg poeti ndodhin.
Jo,nuk dua të marr asnjë fjalë
Frike
Dua të ndaj këtë natë dhimbjen
Me sëcilin varg timin.
Po,dua të shndërrohem
Në të vetmën natë hyjnish
Të jem vet dhimbje Titaniku.
Këtë natë jam dhe lutje zoti
Në uratë shpirti shndërruar
Botën ta shëroj nga plagët
E kujtimeve një mijë vjet poet.
Sonte të zbresesh yjet
Botën e bëre hyjni
Nëse nuk zbret e shndërron
Në lotë lulesh.
Eh,kjo natë vargu cila është.
NUK DUA FALJE
Nuk dua falje nga kjo botë
Ah,sa e ëmbël e sa e kotë.
Me askë nuk e ndaj fatin
As me lule nuk marr falje
Do të tretëm ku ngjaj me dritën
Kohës time ti vëj rritën.
Sonte nuk pranoj falje
Nga çdo fjalë mëkati
Që lëndon sëcilën zemër
Të shqipeve të mia.
As unë nuk fali ëndrrat
Që vijnë nga njëmijë e një nëtë
Kujtimesh që m‛i sjellin dritareve të agimit.
Nuk e ndaj me askë lirinë çame
E urrej atë që ma merr këtë fjalë
E ruaj si plagë shpirti
Të mbështjellur me mijëra dhimbje
Zemre.
Nuk di më ke të flas për yjet
Që presin në ozon vargun e poetit
Të shkruhet si uratë e lutje zotit
Për lotët e tu çamja ime.
Me thuaj cilën fjalë ta marr
Kujtim lirie e cilën ta falë
Mbrëmjeve kur ndezi qirinj
Lutjesh.
Nuk e dua faljen me teh shpate
Që ti ma dhurove bulevardeve
Të purgator të vet Dantes
Ku më hedhë në ferr Evrope.
Asnjëherë nuk bëhem mallkim
I fatit tim po nuk ngrita dolli
Për ty liria ime e shejtë.
Edhe atëherë kur je vet burgu
I dhimbjes ,ah dhe plagë shpirti
Për kët tokë dhe zot u bëra.
E kurrë lirinë të bashkuar nuk e takova
Në asnjë cep atdheu Shqipërie
O zot si të flas kur jam i ndarë
Në dysh shpirti e lotët bëhen lumë.
Dua në shi të shndërrohem
Dhe sdua asnjë fjalë që ti më falë
As unë të të falë mëkatin tënd
Prej ikjes dhe zhdukjes se emrit tim.
Po,një ditë njëri do falim
Unë ,ti apo vet vargu i poetit
Cili është më fat
Atë zoti e do dhe i falët.
