Ikën “vëllezërit” e Njerkës nga “Çairi”. Shkupi
I shitën shtëpitë e falura , “patriotët” e nënës.
Ashtu, siç e shitën shtetin e “përbashkët”
Të Shokut Tito për pushtet. Poste. Para.
Që, nga sistemi komunist i morën falas
Pa para. Djersë. Luftë. Dhe, derdhur gjak.
Sot, ua shitën shqiptarëve me para në dorë
Ikanakëve, që shpërnguleshin në Turqi:
Burrave, që, i lanë peng kockat nëpër botë.
I blenë “turqit” e Shkupit. Dhe, “boshnjakët”
Mos e them publikisht, edhe “torbeshët”?!
Edhe, atë: Për shumë thasë para Pushteti:
Një posti politik. Një kabineti. Vend pune.
Vetëm, Unë nuk ik. Nuk e shes Shtëpinë
Edhe, pse: E dogjën “Xhipin” para dritareve:
Shtëpinë në “Çair, flakë dy herë me radhë?!
Jo, nuk ik! Amanet, e kam nga Kaçaku Maleve
Emin Çeliku. Krahu Djathtë i Dervish Carës
Që, e çliroi Shkupin (1884). Dhe, vazhdoi Luftën
Në Katllanovë. Çlirimin e qyteteve: Veles, Prilep
Dhe, Manastir. Qytetin e Alfabetit Sotshëm Shqip.
Edhe, e vazhdoi Lufën në Kaçanik. Dhe, Dibër.
“Vëllezërit” e Njerkës, kur asaj kohe i pritën pushtuesit
Si “çlirimtarë”: Trumbeta e cuca dhe gra për “fitore”.
Ikën “vëllezërit” e mi të Njerkës!. “Patriotët” e nënës
I shitën shtëpitë dhuratë. Shtetin për shumë para.
Edhe, atë: blenë shtëpi falas matanë Urës Gurit
Sotpërsot, u arratisën në NATO. Dhe, Evropë.
Përgëzime, Sot Shtëpia Ime e Babait në Shqipëri!...