Që kur isha fëmijë u
U nisa të di cilët ishin udhëtarët e parë të rrugës Via Egnatia
Nëse kjo rrugë ishte pengmarrja e frymës sime
Të gjitha udhëkryqet me çonin në Itakë( Ih toka ime)
E kërkova ta takoja kryezotin e zotnave të rrugës Via Egnatia
Më thanë nga legjendat se edhe vetë Zeusi ishte zënë peng i zotnave të vet
Nga ajo kohë hyjni im u shndërrue në Homer të ri
Ah,ç'dashuri ia vërboj sytë e tij bojë qielli
Apo heshtja pse s'kishte fuqi të fliste të vërtetën për fjalën
Ia mësova të vërtetat e Evës
Asgjë të fsheftë nuk kishte nga bota ime e dashurisë
Sa e bukur kur dashurojnë fluturat më zemër
Me jetën e Homerit u pajtova
Se nuk kishte sy për ta thënë të vërtetën e vet
Ika për ta lënë veten te qetë
Të jetoj i lirë n'fjalë t'hyjnit tim
Më rëndojnë shumë mëkate
Nga dashuritë e bëra grimca atomi
Deri të atdheu i lënë n'fatin e zotnave t'huaj
UNË KALORËSI I FJALËS
-Urime festa Amerikë
Që dymijë vjet jam kalorës i fjalës
nuk janë shumë as pak kalërimi im
Bashkë me Adamin e nisëm jetën në tokë
Në fillim krijuam mbretërinë e fjalës
Dashnorë të parë të zanave
Peng i fjalës mbetëm për të krijue zotnat tonë
Edhe sot jemi në kërkim të dimë
Cili është Zoti ynë
Kush na vjedhi gjuhën e ti
Pse sot nuk e flasim të njëjtën gjuhë
Me mijëra pyetje i kam për Hyjin tim
Nëse isha krijesa e parë në tokë
Ç'tê duheshin demonët kur i krijove
Po perandorët që deshën të më zhdukun
nga faqja e dheut
Më thuaj Hyji im
cili nga ju m'i bëri kufijtë e zemrës
dhe të tokës
Ah ndjesë pastë babi im
më thoshte se Zoti im është fjala
dhe toka
Për të dyjat fisi im dha shumë
I rujti dhe u sakrifikue
Sot jam i lumtur
nëse e gjej Hyjnin tim të fjalës
T'i falëm nëse na bekon
për dashuritë venedikiane
Për tokën s'kemi nevojë për lutje
Jemi vetë kalorësit e saj
POPULLI IM I LUFTËTAR
As me sulltana e më pak me mjerana
Populli im nuk u lodhe kurrë
Për atë dashni që barabar me atdhe
E pate n'mendje e n'zemër tënde
Luftëtar prej që shkruante në bibel
Edhe para lindjes se Gjergjit
Jetonim si qytetarë të parë të tokës e Durrahut
Populli im i mirë në dëshirat tua mbete peng i besës
I harrove betejat dymijë vjeçare që kurrë nuk të çmenden
Asnjëherë nuk ndërrove fe as emër për cilindo atdhe
Për Shqipërinë e Pashko Vasës jetove deri tani
Çfarë po ndodhë me ty populli im i mirë
A kanë luftëtarët faj që vdiçen njeri pas tjetri për këtë dhe
Cili popull në botë do të jetonte më shumë nëpër gjithë këto beteja
Sa jetove ti populli im i mirë e krenar për fuqinë e perëndive
Edhe në ëndërra e gjithë bota do të kishte çmenduri ferri
Nëse fatet tua do ta përcjellnin edhe secilin hyjni
Të qofsha fal populli im luftëtar
Krenaria e tokës se shqipeve që nga Adami
Pirro deri të kreshnikët e Prekazit
Ah sa e lumtur është toka dardane pë kolosët e saj
Lumë ke e ka brenda
Do të thoshte këngëtari popullor
Ibrahim Rugovën e Adem Jasharin
Me shtatë zemra
LAMTUMIRË LUFTËTAR
Nga betejat qëndruan burrërisht
Histori e dhembëshme
Nëse ikun pa lamtumirën e atdheut
Çdo ditë ikun nga jeta
Po aq edhe sa vetë liria
Nuk me shlyhet zëri i tyre
O zënia pritën dhe kalle armikun
Çfarë po ndodhë me luftëtarët e atdheut
Përse ikun pa lamtumirën e lirisë
Ah,nuk e them vetëm unë
Edhe sa vite na duhet t'i vëjmë gurët e kufijve tonë
Ne këtu ishim pa kufi
Pa dhembje e pa plagë për njeri-tjetrin
Në befasi u zumë peng t'bukës sonë
Nuk kishim armiq as dëmonë
Kurrë s'kemi dëgju për perandorë
Historinë tonë na e shkruan të tjerët
Nuk na falën mëkatet dje as sot
Nëse me shpirt luftëtari nuk e rikthejmë emrin tonë
Të mos i mbetëmi serish peng pesë shekujve të ferrit
Ose të jetojmë në dritën e luftëtarve
Ose na mbuloftë gjumi i ferrit
Në dorën tënde është të zgjedhësh fisi im i mirë.
NˊYLL DAVIDI MˊRRITI NËNA MUA
-Këtë poezi ia dedikoj vajzës sime Arlindës në ditëlindjen e saj të 35
Nˊgjuhë tˊzanave mˊkëndoj nëna
Vetëm kjo heroinë e dinte se kush jam
Nga vie dhe për ku jam nisur
Cila tokë i takonte Prometheut të saj
E pyeta Evën dashurinë e parë
Në mijëra kujtime të fëmijërisë
Jetonim unë ,nëna me Yllin e Davidit
Ngrohëshim më fjalët e bukura
Për lirinë dhe për pak dritë dielli
Ah,ç'u zura peng për sytë e bukur të Evës
Më besoni as me murët e Rozafatit nuk i ndërrova
Aty ku e krijuam emrin tim pellazg Agim
Bashkë me Yllin e Davidit luftëtarin e rritës sime
Shekujt i lamë të çmendën
Para ose pas perandorëve të tyre
Jetën e shejtë tani ma krijuan zanat
Tokën time e pyes kur ia shijoj aromën e lirisë
Kujtimet për të bukurën përqafoheni nga dielli
Unë çdo ditë flas me tokën e detin
Tˊi rikthej kujtimet e se kaluares
I ngriti në mbretëri të shejtëve
Besoni edhe ju si unë Yllit t'Davidit
Ai më rrinte pranë djepit tim
Fëmijërinë e jetës sime e gëzonim bashkë
Derisa erdha n'kohën e burrërisë se Preometheut
Më mirë pyetni gjyshët e kësaj toke
Zanat e malit i kemi dëshmitar të rritës sonë
Më cilat dashni tˊshejta
Ngjajnë sytë e bukur t' fisi t'im
PËR BESË KAM MË T'DASHTË
Nëse sonte as ëndërr nuk të shoh
Mos më eja as më mëkate të urrejtjes
Kam më t'dashtë për atë besë kur ma ke fal
Nga ajo ditë fyryra e jote prej mbretëreshe
më rri ëndërr më shumë se mall
Në çdo kohë i falëm atdheut
Kur çdo ditë krijoj kala prej gurit
T'kam dhanë fjalën e burrit
Kam më t'dashtë me gjuhë t'Prometheut.
Unë më ty krijova t'vetmën histori
T'krahasova më secilën mbretëri
Aq sa e dua atdheun
Për besë kam më t'dashtë edhe ty
Edhe kur shkruj vargun që më fal jetë
E di kur nga hyjnitë
u shndërrove n'muzë të vërtetë
Në legjenda thuhet për qiellin
Veç një herë hapet për dashuri t'besës
Sa mëkat që s'kam lind në atë kohë t'legjendave
Kur fjala ishte fjalë dhe dashuria nuk ishte përrallë
Sot më bëhet sikur e jetoj kohën e legjendave
Kur fjalën e ruaj si kujtim zemre e jo si përrallë
KRUSHQITË E PAJTIMIT
Si ta zgjojmë Anton Çetën
Apo kohën e ti të pajtimit
Kur sot e njëta koha thërret
për ty bacë
Më thuaj bacë nuk ishte mëkat falja e Hamzajt nga Gjergji
Për tokën e shqipeve që na lanë kujtim
Edhe të vdiset nëse zotnat e thonë
S'kam për t'i thënë askujt ma
Vetëm nëse lind ndonjë Gjergj i Ri
Pa nipër si Hamzai
as si pushtetarët e tokave shqiptare
Nuk ka kohë të pret atdheu
Derisa ne t'i mprehim shpatat për njeri-tjetrin
Rreth e rrotull rreshtohen Bajlozët e Zi
Nuk lanë shqip dru as gur e lere ma flamur kuq e zi
Dikur ishim rojtarët e njohur të fytyrës dhe nderit
Ballëhapur jetonim edhe pse ishim peng i dreqit
Sot nuk e kuptoj lirinë me hile ndaj njeri-tjetrit
Përse nuk jetohet i barabartë në tokën e shqipeve
Kur Zoti na krijoj vetëm për shqiptarët dhe Shqipërinë
