I shkrova vargje kohës në kohë
Edhe dashuris nganjiher doja ti shkruaja
Nëpër kohra e truqe u gjinda disi u mbajta
Me shpres se nji ditë së dotë vuaja.
Kaher u ndava nga vendlindja
E cila ishte e mbetur as tok e as qjellë
Rënkonte qdo herë nga dhembja e vuajtja
Sa që dot dëgjohej dhembja lartë deri në qjellë
Kaher ndjeva dhembje në krahrorin e that!
Murlani si qyqe e mjer sillëte vetem stuhi
Nji mijë e nji her ënder e pash vendlindjen time
Të mbuluar në flak e tym të bër shkrum e hi
Ndjenj e hidhur duar thatë , por kot s'koti
As djelli driten se dhurojë s'mbari atë ditë
Errsira sikur gjithnji na ndoqi pasë si egërsir
Mbetem t'vrar e të mbetur nëpër skenare e hordhi.
I shkrova vargje kohes në kohë që atëher
Nën represalet barbare të epshit të huaj
Koha iku e qfar së ndodhi që atëher
Ku edhe sot po luhet loj e ndyr ku ende po vuaj.
