Arti poetik i Lasgush Poradecit në plotëkuptimin e fjalës është enigmë poetike, dallimi i enigmës së prozës kadareiane është enigmë shoqërore, kurse kuptimi i poezisë lasgushiane është enigmë shpirtërore (Vallja e Yjve, Ylli i Zemrës), Pra, poezia është enigmë shpirtërore, kurse proza është enigmë shoqërore.
Lasgush Poradeci është i pakrahasueshëm sipas enigmave të fshehta(mistike) poetike. Me anë të enigmave Lasgushi krijon e formon figura të jashtëzakonshme stilistike, metaforike e gjuhësore. Si shembull e marrim poezinë: "Kroi i fshatit tonë" , Lasgushi këtu shpreh enigmë të dyanëshme: të anës metafizike të përbrendshme të lumit:
"Kroi i fshatit tone, ujë i kulluar,
ç’na buron nga mali, duke mërmëruar"
dhe të asaj të përjashtmes piktureske e teknike-stilistike:
"Venë e mbushin ujë vashat anembanë
cipëzën me hoja lidhur mënjanë;"
Prandaj vlera e poezisë së Lasgushit është e vëçantë dhe e pakrahasueshme për shkak enigmave poetike, ai se tregon as enigmën e mbrendshme poetike të lumit, as enigmën e jashtme piktoreske të kroit e vashave nuk e tregon.
Sikurse të kishte shfaqur enigmat poetike atëherë poezia e tij do ta humbte vlerën e saj të jashtëzakonshme.
Lasgush Poradeci me "Kroin e fshatit tonë" bëhet kultivues i kopshteve imagjinative-mistike-shpirtërore, sikurse kopshtarët që kultivojnë lulet me lloje ngjyrash, shijesh e aromash, poashtu dhe poeti në këto forma, mënyrash e motivesh, ka kultivuar poetikisht kroin e fshatit të tij.
Lasgush Poradecit në "Kroi i fshatit tonë" është:
- kultivues i ndjenjave poetike:
"E si mbushin ujë, bubu ç’m’u ka hije,
ndaj kthehen prap me hap nusërije
ndezur yll i ballit si yll shenjtërie.",
apo:
"Vashëzën bujare që po vin në krua
Siç’e përshëndeta, siç’m’u turpërua
Papu ula kryet e shikova si grua";
"Derdhet aq i egër, derdhet aq i qetë,
posi malli i vashës, që djeg në të fshehtë,
posi malli i trimit, që buçet përjetë,
obobo, si malli, që nuk vdes përjetë."
- kultivues i pamjeve figurative:
"Venë e mbushin ujë vashat anembanë
cipëzën me hoja lidhur mënjanë;
Cipëzën e bardhë, cipëzën e kuqe,
gushën si zëmbaku, buzët si burbuqe.",
apo:
"Kroi i fshatit tonë, ngjyr’ ergjënd i lyer
që nga rrëz’ e malit ç’na buron rrëmbyer.
Venë e pinë ujë trimat anembanë
takijen me lule, përmbi sy mënjanë.
Takijen e dlirë, takijen e nxirrë
Buzën në të qeshur… më të psherëtirë…"
- kultivues i ngjyrave poetike:
"Cipëzën e bardhë, cipëzën e kuqe,
gushën si zëmbaku, buzët si burbuqe",
apo:
"Takijen e dlirë, takijen e nxirrë
Buzën në të qeshur… më të psherëtirë…"
- kultivues i muzikaliteteve e ritmeve shpirtërore:
"Kroi i fìshatit t’onë, tetë sylynjarë
nër tetë krahina qënke kroj i parë
qënke një në botë, s’paskërke të dytë
ç’na shëroke plagët, ç’na shëroke sytë.
Kroi i fshatit tonë, n’atë mal me fletë,
derdhet aq i egër, derdhet aq i qetë
posi malli i zemrës mu në gji të shkretë".