I harruam rrënjë
E origjinë
Nën gurë i harruam
Thellë nën tokë i shtimë
Harruam, e thyem
Fjalën e besën
Skënderbeun
Dhe Nënë Terezën
Oh, vallë pse harruam
E kaq shumë ndryshuam
Ikëm prej vlerave
Me fjalët e kota
Tani me sy vëngër
Na shikon dhe bota
Ikëm nëpër ëndrra
Të përzime
Me gënjime,
Plot zhgënjime
Duke vrapuar tinëz
Dhe me vrik
Nëpër qiellin e syve
Me flatrat e erës
Veç pas antivlerës
Me lulen e zogut
Me këngën e borës
Dalldisur, ikëm
Largësive të premtuara
Nëpër shi me stuhi
Kodrës mbi shkëmb
E krejt të stërlodhur
Arritëm te pagjumësia jonë
E u mbyllëm në parmakët e egoizmit
Pse, pse u larguam prej shqiptarizmit?!....
