Lurë moj me karakolle
Me fortesa, me kështjella
Lumja ti çfarë udhe more
Granit jashtë e çelik brenda.
Rrugë e fatit pas të ndjek
Nëpër shtigje ëndrra drite
Në zemrën tënde ti monument
I ke bijtë, shqipe ndër vite…
Po të vijnë radhë-radhë
Që nga Shkodra gjer në Vlorë
Lezhë, Shkodër e Sarandë
Ushtojnë malet me dëborë.
Ushtojnë gryka, male e fusha
Sokëllin Runja me fletë
Nëpër drurë gazmojnë arushat
Bukuri me degë e fletë.
Lura ime shtatkurorë
Me fytyrë të larë nga vesa
Priti djemtë e tu dasmorë
Priti vajzat sokolesha…
Ja po zbardh e lumja ditë
Kalendari thyren fletët
Gëzo Lurë, ti hapi sytë
Po të kthehen porsi bletët…
Po të vijnë në prehër bese
Tek një prag e tek një votër
Të të ndezin një zjarr shprese
Të takohen vëlla e motër…
Të takohen kushërinjtë
Farë fis ku janë e s’janë
T’i ndezim zemrat si qirinjtë
Në këto troje, këtë vatanë…
Të gëzojë zemra luriane
Si ujëvarë të rrjedhë bekimi
Burra e gra nga janë çdo ane
Në këtë dhe me stinë blerimi…
Ejani ju, o lurianë të mi
Të festojmë me gaz e besë
T’i shkrijmë zemrat si qiri
T’i japim Lurës pak shpresë.
Ta ndërtojmë pragun e kullës
Të hapim themele tradite
Në çdo derë t’i hyjmë punës
Ta bëjmë Lurën oaz drite…
T’i rikthejmë kodet, kararet
Bujarinë që s’ka mbarim
Ta çojmë jetën m’u tek malet
Në çdo kullë ku del tym…
Në çdo kullë e në çdo vatër
Të bleroj dita çdo ngjyrë
Dashurinë ta kemi afër
Këtu ku lindëm me dëshirë.
Këtu ku toka, çdo grimcë dheu
Ka një shenjë dhe ka një kod
Ku kalorësit e Skënderbeut
Kryeprincit i dolën zot…
Ku u ndezën zjarre lufte
Gjer në qiell të shqiptarisë
Ku ndër vepra të arta pune
Shkëlqeu djersa e rinisë…
Lurë moj bedenëstolisur
Me traditat mal më vete
Siç e nise e ke bitisur
Luftë me krajla e vilajete…
Luftë me nemce e serbli
Me pushtues anë e më anë
Mijëra plagë skuqin në gji
Mijëra yje të rrijnë pranë…
Ejani mblidhuni, o lurianë
Shpirt e zemra dashuruar
Në këtë vis ku të parët tanë
Bujarinë e kanë trashëguar…
Brez pas brezi e moti pas moti
Bukë e besë për mik e hasëm
Që nga koha e Kastriotit
Fisnikërinë e patëm afër.
Mal më mal, kodër më kodër
Bjer ti daulle, klarinetë
Po të kthehen djemtë në votër
Po të vjen e mirësia vetë.
Po të vijnë me degë e farë
Bijtë e tu të mirësisë
Çdo lurian është vetë i parë
Është bekim i perëndisë.
T’i ndërtojmë kullat dhe pragjet
T’i mbajmë ndezur prush zakonet
T’i pastrojmë ledhet dhe varret
T’i lartësojmë zemrat gjer te fronet.
Jemi lurianë, bijë Dardani
Ku ka bujtë vetë Çezari
Ku me plagë në gji vatani
Sokëllin sa tundet mali…
Dorë përdore, sy më sy
Të mblidheni të gjithë tok
Ta veshim Lurën me stoli
Ta fisnikërojmë sot e mot.
Lurë moj, ç’je përpjekur
Për të gjallë e për të vdekur
Për mision e për kauzë
Dashurisë i ke hapë udhë…
Dashurisë i ke hapë udhë…
Dashuria të ndjek pas
Mos e ul ti kokën kurrë
Veç përpara ecme gaz!
Lurë moj me rroba feste
Veshur mbathur me stolira
Fortesë dije dhe djep jete
Po të vijnë ditë të mira…
