Ti mbrëmë ik nga rrjedha e jetës pa gjëmë e pa lot
Veç asgjë nuk do të shuhet aspak është gjë e kotë
I le të frymojnë pesëmbëdhjetë frymë në zot
T`i besojnë shkollës shqipe pushkës së shkronjës a zh
dritës së shenjtë nga pik për fyt të vjetër mitik
Ja nga të bartin në katër krah të kujtojnë për mot
Veç pse ti në varfërinë e të ikurit nga Tullari
Le kaq fëmijë t`i bëhen kristal i pashuar Dumnicës
Varret të mos rrafshohen siç ngjau me ato të Toplicës
Kurrë vdekur ndërsa i le kaq trashëgimtarë Rugovës
Ndërsa le kaq hapa të ecin lirinë e Kosovës
Të të kujtojnë prore me dashuri dhe me mall.
