Lurë moj flakërimë drite
Nga e moçmja histori
Priti djemtë e tu ndër vite
Që po kthehen përsëri…
Ma ke shtatin prej sedefi
Vesh e mbath gjithë hijeshi
Në gjirin tënd dehet dhe Mbreti
I duket vetja porsi fëmijë…
Në gjirin tënd çelin agimet
Me ngjyra të ndezura jargavani
Në syrin tënd të bukura zgjimet
Janë kaltërime prush si zjarri…
Stoli e dheut të lashtë arbëror
Ti palcë e dheut të tokës ilirianë
Ku bujtën mbretër e perandorë
Dhe gjurmët e tyre këtu sot janë…
Ku lahej Teuta me qumësht drite
Në netët me hënë pesëmbëdhjetëshe
Ku vetë Çezari tash tre mijë vite
Në gardë lurianë mori më vete.
O moj Lura me karare
Me adete, mal më vete
Porsi shoqet hyr në valle
Vështrimin në histori trete…
Jemi këtu, në pragun tënd
Ku frymon çdo fije bari
Ku çdo plagë ende na dhëmb
Ku bulon në zemra malli.
Ku nën guva me ujin akull
Fle një botë plot mrekullime
Ku çdo ndjenjë rrjedhë krejt e pastër
Pa pekule, pa mashtrime…
Kënga këngën të pasojë
Vallja vallen sup më sup
Çdo pëllëmbë të jehojë
Në këtë tokë me emrin Lurë.
Erdhën djemtë, o erdhët burrat
Erdhën vajzat gjeraqina
Më shumë ujë po sillkan gurrat
Më shumë bar ka ndër lëndina…
Hijeshia rrjedh si ujëvarë
Në çdo prekje, në çdo rrudhë
Në këtë troll ku jem të parë
Që nga Mbretëresha Teutë…
Në këtë troll me zjarr baroti
Ku qëndreu vetë Skënderbeu,
Do të vijmë ne mot pas moti
Të marrim forcë si Anetu…
Ditë e Lurës, Ditë Bekimi
Ditë me parzmore drite
Na solle rreze ndriçimi
Në krahë ëndrrash ti na rrite.
Si në baladat shqiptare
Rigjeti motra vëllanë
Gjak e rrënjë këtu në male
Na kthyen në kohë të parë.
Na kthyen në kohë bekimi
Ku vllaznimi kishte dukë
Ku e drejta larg tunidimi
Me të drejtët hante bukë.
Priti Lurë ti djemtë sojli
Priti vajzat gjithë nure
Do të kthehemi përsëri
Të Bëjmë Lurën fushë me lule.
Ta bëjmë Lurën tokë premtimi
Gjethe shprese të çel dita
Të rrjedhë djersa në pikë vlimi
Të buis në çdo kullë drita.
Ne e duam çdo grimcë dheu
Dashurojmë çdo fije bari
Nën oretk ku bën gjumë ariu
Digjet malli prush si zjarri.
Këtu lisat, bjeshkët, rudinat
Flasin me vetë retë në qiell
Prroskat, pllajat dhe lëndinat
Mrekulli janë nën këtë diell…
Ditë e Lurës, Ditë e Madhe
Ditë me pagëzim bese
Kënduam dhe hodhëm valle
Ndezëm në Lurë një zjarr shprese…
Vizituam pragje, kulla
Ndër kopshtie, ndër ograja
Bashkë së toku gra e burra
Ndër livadhe, nëpër pllaja.
Pimë kafetë gjithë lezete
Të të ëmblit dhe lurianë
Ngritëm kupa me shëndete
Për lurianë ku janë e s’janë.
Jemi betuar, fjalë e vepër
Një betim e bëmë të tanë
O do bëhet Lura jonë
O mos na thançin lurianë!…
Do ringallim besë e karare
Do t’i japim rrugë zhvillimit
Të bëjmë jetën lule në male
Të jemi bijë të Bekimit…
Të ngrejmë muzenë e Lurës
Të prehet vetë historia
T’i japim dimension kulturës
Të kthehet në Lurë rinia…
Të marrim në dorë timonin
Ta çojmë Lurën vetëm përpara
Ti mbushim pragjet me zëra jete
Të gjallërohen livadhe e ara…
Kjo ditë luriane që nisi rrugë
Le të vazhdojë në përëjetësi
Në gjirin çdo na fle çdo rrudhë
Ndaj do të kthehemi përsëri…