Duke u shëtitur, me të dashurën nënë
Në Uskanën ilire, tek varret, aty pranë
M’përqfoi nënëlokja, më puthi në ballë
Para një dekade, kur ende ishte e gjallë…
Më tha: biri im, tek varret në këtë anë
Aty dergjen eshtrat e kosovarëve tanë
Tek lisat në Zabel, atje tek Çinari
Para njëqind vjetëve, i ka vrarë bullgari.
Në malin ,,Bukoçë,, tek gurët e zinjë
Mbushur,plotë varre, t’kosovarëve të rinjë
Të sjellur si robër, nga bullgari i parë
Ndërtuan hekurudhën, dhe aty i kan vrarë
Atëherë bir i nënës, s’kam qenë në këtë jetë
Por, më pat treguar gjyshja ime e shkretë
Në vitin njemijë e nantëqind e pesëmbëdhjetë
Kur shumë kosovarë këtu kishin pas mbetë
Kishte qenë koha e Luftës Parë Botërore
I sjellin kosovarët, të lidhur dorë për dore
Në rrëzë të Sharrit, n’Bukoç, lartë te Kulla
T’punonin si rob’lufte, t’ndërtohej hekurudha.
Të sëmurë e t’uritur; të raskapitur fare
Kalonin ditë e javë pa asnjë kafshore
Vdiqen nga uria dhe askush nuk mbeti
E Kosova nënë, shumë shpesh i përmëndi
Shume burra u zhduken, askush nuk shpëtoi
Kaloi plotë një shekull, kush nuk i kujtoi
Në njëqindë vjetorin e historisë së shkuar
Tragjedi e hidhur, që nuk duhet harruar.
Haxhi Hamza Zariqi, plaku i Bajicës
Komuna- Gllogovc, zemra e Drenicës
Në odën plotë burra, plaku më pat thënë
Në Kërçovë na mbtën, ata gjyshrit tanë…
Edhe axha Adem, nga fshati Damanek
Tregonte për gjyshin,që këtu kish mbet
Dhe shumë burra tjerë, të atijë vatani
Të Demir Krasniqit, këngëtari nga Gjilani.
Unë, pra historiani, që jam nga Kërçova
Çka më pat thënë nëna, juve ua tregova
Në këtë përvjetor, si dhuratë më e mirë
Për të gjithë kosovarët, n’Kosovën e lire.
