Edhe pse mejhania e Lahut ishte e ndaluar, nuk kishte ferman që badihavaxhinjtë i largonte prej saj dhe thashethemeve ndër më të ndryshmet, ku si me shpoti flitej për t’u mundur frika, që ishte te secili…
Aty, në ditë, u shfaq edhe një i panjohur me një hajmali që tha se ishte ilaç për çfarëdo të lige…
Kur e pyetën se ç’ishte ajo mrekulli, tha se duhej me e mbajtë në gji dhe me mendue se ke armik gjithçka shihet dhe nuk shihet, dhe se, ti je shpëtimtari, që krijon bindjen e një vetëprofeti…
Ky është marifeti, tha.
Si më shaka, Lahu i tha se këtu, për hajmali të tilla, as që kishte nevoje.
Shkëputje nga romani “Shënimet e Gjon Nikollë Kazazit”.
