Tërë ditën e lume ngujuar
Duke dertuar me vetminë e vetmisë
Shikimet gozhduar në portën e oborrit
Përtej xhamit duke shikuar
Largë e afër ndjenjës së hidhëruar
Në pritje të hapjës së derës së hapur
Nga dorë vëllau,apo i afërt tjetër
Nga dorë e mikut të dashur
Ose zë piskë qielli:”a je këtu o burrë?....”
Shpirti nuk vuan pa e njohur vehten
E mendimet rikthehen sertshëm
Në dhomën e ngujimit virusial...
Nata vjen me ngarkesa tjera
Thyhen mendimet luginave të zeza
Fjalët varen këndeve të dhomës
Fshehur në rrjetin e merimangave
Ikin nga furtunë zjarresh,bërtimash nga brenda
Konfliktet ngelin të shkretëruara rrugës
Vetëm zemra e duron zhurmën e përplasjeve
Dashuria është ngrirë moti theqafjes së mendjes
Trokisni në portën time kur kaloni rrugës
Të qetësohet zhurmë e zemrës së lodhur.
Anise kurrë nuk e do dorzimin e nënshkruar.....
