Atdheun tand deshtën me ta marrë krejt,
Me të lanë pa kullë, oxhak, rrugë, varr…!
I more rrugët e mërgimit të largët, të gjatë,
Me Atdheun në sy, zemër, mendje, n’ballë…
Atdheu të rrinte te andrrat e tua me Sllovë…!
Në kangët për Elez Isufin... te Statuja e Lirisë,
Me hapecjet drejt “Vatres” së Nolit e Konicës,
Tek dy “A-të” e jetës tande: Shqipëri, Amerikë.
Ti ike sot, në Amshim, more me vete pak Atdhe.
Sa shumë Atdhe le për Ne, tek emni yt Ndreu.
Sllova i tha Drinit, Amerika i tha Atlantikut:
-Burrat e mirë si Jonuz Ndreu kurrë nuk ikin…!
