PLAGË JETE
Atë ditë
Në rrugëtimin
për Shqipëri
luta Zotin
tˊi fal shpirtit
të dërmuar
pak qetësi
Të ndjej
pak lumturi
një fjalë shëruse
për shpirt
pak ngrohtësi
Atë ditë në kokë
më vinin kujtime
edhe qava
edhe qesha
Bredhja e humbur
në mendime
dhe prapë kërkoja
pak qetësi
Atë ditë
për çudi
Zoti më kishte përgatitë
një mrekulli
Një takim
dhe kafe
me një mik
flori
Nuk e di
pse kisha frikë
a mos vallë mendoja
se isha ëndërr
Por realiteti
i pashpirt
kam frikë
do ma vras
këtë mrekulli
DIKUR
Në shushurimën e erës
Dëgjoj zërin tend
Melodinë
më të bukur
Të shpirtit tim
Dikur...
Në rrezet e diellit
Ndjeja përkdheljet tua
Që depërtonin në çdo pore
Dashurie
Në trupin tim
Dikur...
Të ndjeja
në tërë qenjen time
Sot...
Shushurima e erës
Ka melodi
mortore
Sot....
Rrezet e diellit
djegin
Sot...
Të kaluarën
e kujtoj
Si një ëndërr
të bukur
Të trishtë
Lamtumirë
nuk të them
NË PËRVJETORIN ENGJËLLIT TIM
( Motrës sime Florës )
MË JEP DORËN
Më jep dorën
E imja shkrihet
Në tënden
Sa bukur të jetosh
me natyrën
Kur ajo ma kaplon
trupin
Ah, sa shpejt
Nata të mori
Mëngjësi ktheu hijen
Sytë u kthjellën
Loti i pastron
Vuajtja u zgjua
Drita mundi ëndrrën
Lamtumirë nuk të them
Sot lot e dhembje
Buzëqeshje të ngrira
Zemra të trishtuara
Ofshamat
nuk më lënë
të flas
Sot
flet heshtja
Ofshama e klithma
Sot mˊu thy zemra
Sot mˊu dogj shpirti.
O Zot të lutem
më jep fuqi
Ta përballoj
këtë ndarje
Më jep fuqi
Të përballoj
këtë dhembje
Sa e rëndë qenka jeta
Sa e pamëshirshme
Lamtumirë
nuk të them
Sa vështirë e kisha
Kur më duhej
E qetë
Të qëndroja pranë
Derisa në shpirtin tim
luhej tragjedia
Ah, zemra ime
Kjo ishte dhembja
Më tmerruese
Më poshtëruese
Plagët e vjetra
Ende kullojnë
Ato ende nuk u shëruan
E sot
zunë vend të rejat
Trishtimi dhe vuajtja
Dhembja e lotët
Hapen krahët
Në shpirtin tim
Të dërmuar
Të thyer
Në mijëra copa
Ah, motra ime
e dashur
Ah, malli im
E frymës sime
Universi im
Të dua deri
në përjetësi
Pusho tani
O zemra e bardhë
Pusho në parajsë
Engjëll
4 janar 2018
Tˊ hedh lotët
Mbi trëndafil
Tˊia mbaj freskinë
Aromën tˊia ndjej
Është trëndafili yt
Me lot e ujis
Çdo ditë
PLAGË LUFTE
Sonte goja heshtë
Shpirti klithë
e rënkon
Nga dhembja
zhurmë bën
Zemra mundohet
ritmin e çakorduar
T'ia mbaj
Mendja bredhë
Stacionohet në vitin 99
Skenat e tmerrit
Në çdo pore të trupit
Më hynë
Trupi ligështohet
Ofshama,denesjet
Më ngulfatin frymën
Ç'më zënë
Të pambrojtur
E strukur
në germadhën
Në një shtëpi
Që mbante erë tymi
Dhe baroti
Gjysmë e vdekur
Qëndronte
E keqtrajtuar
E dhunuar
nga barbarët serbë
Mbi trupin e saj
të lakuriquar
E masakruar
Në gjirin e saj
Thithte fëmiu
Gjak e qumësht
Kolona
nga njerëzit
Vazhonte rrugëtimin
Zëra të mekur
Fytyra të zverdhura
Gjysmë të vdekur
Erërat frynin
Vajtueshëm
Shiu i akulltë
përzihej me lot
Bubullima me klithmë
e ofshamë
Eh, e bekuara
toka e jonë
E mbuluar
me gjak
Plagët e saj
U bën dhimbje
Në shpirtin tim
Ajo do mbetët i trishtë
Kujtim
Ka kohë që zërin
Nuk ta kam dëgju
Heshtje varri
Sa shumë lot
Sa pak gëzime
Mbanë ky shpirti im
Zemra mundohet
Të mbaj ritmin
Plagët e shpirtit
Fuqishëm rënkojnë
O Zot
sa ndjej nevojë
Të flas
Të uluris dhe
të bërtas
Këtë dhembje
Kur shpirtin ma rëndon
Ta qes jashtë
Si shërbtore
besnike
Dhe robrëshë
e dashurisë
Tˊi jap fund
vetmisë
PLAGË JETE
Çfarë është jeta
me Ty
A është vuajtje
a dashuri
Kam një lot
në sy
Dhe
Buzëqeshje të ngrirë
E ardhur i dashur
nga Ti
Nuk e fshi
Realitetin
e hidhur
Bukur më rri
Je plagë
Në zemrën time
Je dhembje
Që mbaj në gji
Aromë dehëse
E këngë vrasëse
Në pentagramin
e jetës time
Ishe buzëqeshje
Sot lot në sy
Ishe lumturi
Sot plagë
që kullon
Ishe engjëll
U bëre djall
Yll i shkëputur
Nga qielli
U bëre
Errësirë
Rrugë pa dritë