Aq bukur të ëndërrova ty
Duart e tua mbi flokun tim
Më shikove më plotë mallë
E ngadalë më puthe në ballë
Sa ëmbël qe më shikove
E pastaj buzën ma ofrove
Në syt e tu pashë dashuri
E mua më dhurove lumturi
Sa shumë u hidhërova
Në mëngjes kur u zgjova
E kuptova se ishe vetëm ëndërr
Sa keq u ndjeva kur e kuptova
Pse me dole gjumë i shkretë
E nga ëndërra më largove
Kur i hapa sytë në atë dhomë
Nuk deshta më as të besoj
U mundova t`i mbylli sytë
Duke mendu që vij tek ti
Por as ti nuk erdhe më tek unë
Ah sa deshta të isha prapë në gjumë
Ëndërr të kujtoj më mallë
Ashtu sikur ajo puthje në ballë
Të ruaj më shpirt si arë
Aty diku në brendësinë e gjirit tim.
Mos më mallko
Pse më mallkon kur as nuk më njeh
Nuk e di në cillen botë unë u linda
Pse më thua fjalë që as lumi nuk i bartë
S'të kam borgj asgjë i mjerë e qyqarë
Mos mallko pa ditur as më kënd po flet
Mos vallë ti më përkunde kur unë isha në djep
Apo gjirin ma dhe kur unë isha e uritur
Ik i mjerë shko po deshe edhe në djall
Se për ty s'kam më as mallë
Si ke të drejt të më mallkon më ato fjalë
Kur unë kurrë më parë s'të kam parë
Shikoje rrugën nëse e keni një rrugē
Mos mallko askend se në fund të kthehen ty
A e di një fjalë të mirë o budalla
Apo veç mallkimin t'ja uron çdo kujt
Nuk je i lumtur më shpirtin tënd të mjerë
Atëherë flet keq së nuk di tjetër më mirë
Sa vështirë pse nuk mbërrin më atë kokë
Ashtu kërkon vetëm të tjerët t'i vërbosh
Më mallkimet mendon që të ndreqet jeta
Të lutem Zot të kesh mëshirë për këtë të mjerë
Të thëm kështu sepse më vie mëkat
Edhe ti don të jeshë një njeri i ngratë
Gjaky yt nuk shkon mirë nëpër vënat tua
Mendon qe çdo gjë rreth teje është e gabuar
Mos më mallko më së nuk mund ta duroj
Do të kthehet si vullkan mbi kokën tënde
Ndalo zërat e marrë e të prishur brenda
Dua vetëm paqë e lumturi në këto zemra.
Brenga
Sa brenga kam në mesin e natës
Më ngulen sikur thika në trupin tim
Kur s'kam forcë as mundësi të jem më ty
T'puthi në ballë e të thëm natën e mirë
Brengat e mia janë të natyrëshme
Apo mos vallë ndodhin vetëm të unë
Të brengosem deri ku të ndalet edhe fryma
Nga frika që një ditë nuk të takoj më ty
Ëndërr të ëndërroj më shumë mallë
Kur zgjohëm në mëngjes filloj të qajë
Pse ishe ëndërr prapë edhe sonte
Sa bukur që isha kur afër unë të kisha
Brenga e malli për ty Banushi im
Nuk mund ta largoj për asnjë moment
Kohërat na ndanë për shumë së një vit
Unë të dëgjoj zërin e lumtur për çdo ditë
Ti burrë i fortë e më shumë dashuri
Më dhuron shpresa e plotë lumturi
Sa shumë jetën e do edhe e vlerëson
Banushi im sa shumë që më mungon
Mërgim i djallit t'u thaftë edhe dera
Na mbyte në shpirt në këto pranvera
Brengosem e qajë pse nuk jam të ti
Në mëngjes të shoh e çdo breng të më kaloj
Në bjeshkën e bukur të Isniqit
Që aq shumë e do jo vetëm në verë
Aty ku ti ndihesh plotë shpirt e energji
Edhe shumë pushime i kalofsh aty
Brenga më largohet atëherë kur vi të ti
Të shikoj e të përqafoj në ata sy
Sa krenare dhe e lumtur jam më ty
S'dua Banush tjetër përpos Banushin tim.
Eci nëpër shi
I dua pikat e shiut kur fytyrës më bie
Kur floku im pikë nga pikat e shiut
Pikat më rrjedhin ngadalë edhe në buzë
E unë e kënaqem më këtë ledhatim
Eci dorë për dore edhe nëpër stuhi
Aty ku unë eci mbas hapit tënd
Ta këndoj këngën qysh kur të njoha ty
Kur buzëqeshe ëmbël vrç më sy të mij
Kur shiu fillon edhe më shumë të bije
Për dorën më more të vrapojmë
Sa bukur është kur unë të shikoj ty
E ti më mbron e më dhuron dashuri
Befas u ndale e më puthe në faqe
T'u duka e ftohur por e lumtur shumë
Sa bukur tingëlloj ajo fjal nga goja jote
Të dua sot e nesër edhe më shumë
Unë s'dua që shiu të ndalët kurrë
Dua të rri e të degjoj edhe një herë
Edhe në një akull të isha e ulur
Nuk ndija të ftoftë por vetëm verë
Në shi e në diell më ngroh gjithmonë
Më fjalët e ëmbëla e më një ledhatim
E pys veten a ka gjë më të bukur se ti
I lutem Zotit që kurrë mos të mbes pa ty.
Nuk falet
Ajo ftytyrë e plakut të mjerë, më kujtohet sikur sot
Ku s'kishte çka bën vetëm të lutej në Zot
Largoje të ligun nga toka ime e bekuar
Pse vjen këtu, pse don ti të më zotërosh mua
Nëna e mjerë që vajton për djalin e vrarë
Nuk e ka parë ende vetëm vajton më mallë
E thej bjeshkën i lëkundi edhe malet
Vaj i saj i dhimbëshëm për të vetmin djalë
Nusja e mjerë më fëmijët e vet jetima
Çka pret nga jeta më, nuk mund as të pajtohet
Nuk qanë më zë, që mos ta zgjoj të birin në djep
Mbyllet në vete e nuk sheh më jetë
Motra e kërkon vëllain edhe babain e vet
Nuk din cillin më shumë ta vajtoj më faculetë
E mallkon tokën edhe luften e verbuar
M`i muar dy drita të syve, ç'më duhet jeta mua
Ti shka që na djege nëpër oborre tona
Na qite në male e nga shtëpit na largove
Sa gjakun e derdhen njerëz të pa fajshëm
Si të falët kjo ty, ah Kosovë çeli bre ata sy
Kush iku nga toka e vet e kush mbeti aty
Sa shumë janë ata që as varrin nuk ju dihet
Nuk dimë ku të vime për t'ju sjell bile një lule
Se falim dot gjakun, Kosova ime nuk përkulet...