Poezi nga Fitore Haklaj

Kultura

Poezi nga Fitore Haklaj

Nga: Fitore Haklaj Më: 15 shtator 2020 Në ora: 23:15
Fitore Haklaj

Aq bukur të ëndërrova ty

Duart e tua mbi flokun tim

Më shikove më plotë mallë

E ngadalë më puthe në ballë

 

Sa ëmbël qe më shikove

E pastaj buzën ma ofrove

Në syt e tu pashë dashuri

E mua më dhurove lumturi

 

Sa shumë u hidhërova

Në mëngjes kur u zgjova

E kuptova se ishe vetëm ëndërr

Sa keq u ndjeva kur e kuptova

 

Pse me dole gjumë i shkretë

E nga ëndërra më largove

Kur i hapa sytë në atë dhomë

Nuk deshta më as të besoj

 

U mundova t`i mbylli sytë

Duke mendu që vij tek ti

Por as ti nuk erdhe më tek unë

Ah sa deshta të isha prapë në gjumë

 

Ëndërr të kujtoj më mallë

Ashtu sikur ajo puthje në ballë

Të ruaj më shpirt si arë

Aty diku në brendësinë e gjirit tim.

 

Mos më mallko

Pse më mallkon kur as nuk më njeh

Nuk e di në cillen botë unë u linda

Pse më thua fjalë që as lumi nuk i bartë

S'të kam borgj asgjë i mjerë e qyqarë

 

Mos mallko pa ditur as më kënd po flet

Mos vallë ti më përkunde kur unë isha në djep

Apo gjirin ma dhe kur unë isha e uritur

 

Ik i mjerë shko po deshe edhe në djall

Se për ty s'kam më as mallë

 

Si ke të drejt të më mallkon më ato fjalë

Kur unë kurrë më parë s'të kam parë

Shikoje rrugën nëse e keni një rrugē

Mos mallko askend se në fund të kthehen ty

 

A e di një fjalë të mirë o budalla

Apo veç mallkimin t'ja uron çdo kujt

Nuk je i lumtur më shpirtin tënd të mjerë

Atëherë flet keq së nuk di tjetër më mirë

 

Sa vështirë pse nuk mbërrin më atë kokë

Ashtu kërkon vetëm të tjerët t'i vërbosh

Më mallkimet mendon që të ndreqet jeta

Të lutem Zot të kesh mëshirë për këtë të mjerë

 

Të thëm kështu sepse më vie mëkat

Edhe ti don të jeshë një njeri i ngratë

Gjaky yt nuk shkon mirë nëpër vënat tua

Mendon qe çdo gjë rreth teje është e gabuar

 

Mos më mallko më së nuk mund ta duroj

Do të kthehet si vullkan mbi kokën tënde

Ndalo zërat e marrë e të prishur brenda

Dua vetëm paqë e lumturi në këto zemra.

 

Brenga

Sa brenga kam në mesin e natës

Më ngulen sikur thika në trupin tim

Kur s'kam forcë as mundësi të jem më ty

T'puthi në ballë e të thëm natën e mirë

 

Brengat e mia janë të natyrëshme

Apo mos vallë ndodhin vetëm të unë

Të brengosem deri ku të ndalet edhe fryma

Nga frika që një ditë nuk të takoj më ty

 

Ëndërr të ëndërroj më shumë mallë

Kur zgjohëm në mëngjes filloj të qajë

Pse ishe ëndërr prapë edhe sonte

Sa bukur që isha kur afër unë të kisha

 

Brenga e malli për ty Banushi im

Nuk mund ta largoj për asnjë moment

Kohërat na ndanë për shumë së një vit

Unë të dëgjoj zërin e lumtur për çdo ditë

 

Ti burrë i fortë e më shumë dashuri

Më dhuron shpresa e plotë lumturi

Sa shumë jetën e do edhe e vlerëson

Banushi im sa shumë që më mungon

 

Mërgim i djallit t'u thaftë edhe dera

Na mbyte në shpirt në këto pranvera

Brengosem e qajë pse nuk jam të ti

Në mëngjes të shoh e çdo breng të më kaloj

 

Në bjeshkën e bukur të Isniqit

Që aq shumë e do jo vetëm në verë

Aty ku ti ndihesh plotë shpirt e energji

Edhe shumë pushime i kalofsh aty

 

Brenga më largohet atëherë kur vi të ti

Të shikoj e të përqafoj në ata sy

Sa krenare dhe e lumtur jam më ty

S'dua Banush tjetër përpos Banushin tim.

 

Eci nëpër shi

I dua pikat e shiut kur fytyrës më bie

Kur floku im pikë nga pikat e shiut

Pikat më rrjedhin ngadalë edhe në buzë

E unë e kënaqem më këtë ledhatim

 

Eci dorë për dore edhe nëpër stuhi

Aty ku unë eci mbas hapit tënd

Ta këndoj këngën qysh kur të njoha ty

Kur buzëqeshe ëmbël vrç më sy të mij

 

Kur shiu fillon edhe më shumë të bije

Për dorën më more të vrapojmë

Sa bukur është kur unë të shikoj ty

E ti më mbron e më dhuron dashuri

 

Befas u ndale e më puthe në faqe

T'u duka e ftohur por e lumtur shumë

Sa bukur tingëlloj ajo fjal nga goja jote

Të dua sot e nesër edhe më shumë

 

Unë s'dua që shiu të ndalët kurrë

Dua të rri e të degjoj edhe një herë

Edhe në një akull të isha e ulur

Nuk ndija të ftoftë por vetëm verë

 

Në shi e në diell më ngroh gjithmonë

Më fjalët e ëmbëla e më një ledhatim

E pys veten a ka gjë më të bukur se ti

I lutem Zotit që kurrë mos të mbes pa ty.

 

Nuk falet

Ajo ftytyrë e plakut të mjerë, më kujtohet sikur sot

Ku s'kishte çka bën vetëm të lutej në Zot

Largoje të ligun nga toka ime e bekuar

Pse vjen këtu, pse don ti të më zotërosh mua

 

Nëna e mjerë që vajton për djalin e vrarë

Nuk e ka parë ende vetëm vajton më mallë

E thej bjeshkën i lëkundi edhe malet

Vaj i saj i dhimbëshëm për të vetmin djalë

 

Nusja e mjerë më fëmijët e vet jetima

Çka pret nga jeta më, nuk mund as të pajtohet

Nuk qanë më zë, që mos ta zgjoj të birin në djep

Mbyllet në vete e nuk sheh më jetë

 

Motra e kërkon vëllain edhe babain e vet

Nuk din cillin më shumë ta vajtoj më faculetë

E mallkon tokën edhe luften e verbuar

M`i muar dy drita të syve, ç'më duhet jeta mua

 

Ti shka që na djege nëpër oborre tona

Na qite në male e nga shtëpit na largove

Sa gjakun e derdhen njerëz të pa fajshëm

Si të falët kjo ty, ah Kosovë çeli bre ata sy

 

Kush iku nga toka e vet e kush mbeti aty

Sa shumë janë ata që as varrin nuk ju dihet

Nuk dimë ku të vime për t'ju sjell bile një lule

Se falim dot gjakun, Kosova ime nuk përkulet...

commentFirst article
Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat