- Justina Aliaj, Liljana Kondakci, Ilir Shaqiri, Kozma Dushi ,Rakipe Karaj, Elida Shehu sollën këngët e vjetra në një frymë të re
- Ishte për herë të parë që një eveniment, filmohej nga një Dron
-Brezat e rinjë, do të shohin realisht në këtë Festë se kush kanë qenë këngëtarët e atij brezi që këndonin live
- Ahengu me muzikë të huaj tallava , nuk i mban gjallë zemrat e artëdashesit
- Sot shikohet fitimi, përpara se të dali në treg kënga
- Sot nga juria zgjidhet fustani e bukuria, para tekstit, muzikës dhe talentit
-Këto ditë dhe pse Pandemia ka kufizuar lëvizjet është realizuar dhe filmuar nën drejtimin e Gjerj Lekës Festa e Këngës Shqiptare. Kjo Festë ka mbledhur këngëtarët e vjetër që aknë kënduar live për vite të tëra dhe që sot këkrohen fjerësisht nga publiku I gjerë. Kjo Fesrë u zhvillua që dhe brezi i ri të mësojë se kush isjhin ata këngëtarë që e rritën cilësinë e këngës së muzikës së lehtë shqiptare dhe nuk e deformuan atë. Pjesë e kësaj feste ioshte dhe mikja e gazetës Telegraf Alida Hisku me të cilën zhvilluam këtë bisedë..
-Tashmë duket sikur jeta artistike është e vakët. Por ju sërishmi erdhët nga Gjermania për një project të ri. Cili ishte ky projekt, kush e realzioi dhe çfarë kishte si qëllim?
Ashtu sic jeni të njoftuar nëpërmjet kanaleve televizive dhe rjeteve sociale në Mars u bë njoftim i një projekti të mjeshtrit Gjergj Leka, për një Festival ose një Feste të Këngës Shqiptare në Tiranë, për në muajin Maj. Menjëherë mora kontaktet dhe dërgova edhe unë kërkesën time
për këtë projekt shumë të rëndësishëm dhe të parin deri tani më llojin e tij. Por në të njëjtën kohë filloi dhe epidemia e Coronës të bëhej Pandemi dhe frika e paniku u këtij virusi të panjohur na demoralizoi pak. Megjithatë Gjergji nuk humbi kontaktin dhe punën, por çdo të shtunë me neve dhe medien bëri njoftimin për vazhdimin e këtij projekti festival. Mbas shumë muajsh pune në distancë të largët ,e mbasi në Tiranë u vendos që kjo Festë e Këngës Shqiptare të bëhej, por pa spektatorë, dhe në kushte Pandemie. Vendosa dhe unë që këtë ëndërr ta realizoja deri në fund e të udhëtoja , duke marrë mbi vehten time rrezikun e këtij virusi përsipër. Kjo tregoi tek mua, që virusi i Coronës është shumë i vogël përpara dëshirës sime për këngën dhe Muzikën Shqiptare.
-Cila ishte rëndësia dhe qëllimi i kësaj Feste të Këngës Shqiptare?
Ky takim në këtë Festë Kombëtare të Këngës, pati një rëndësi të veçantë për mua dhe për të gjithë artistët, që të risjellim përsëri në skenë atë
muzikë origjinale e tradicionale Shqiptare të brezit tonë dhe këtë ta bashkëngjisim me po aq emocion edhe artistëve të brezit të rinj....
-Kush nga këngëtarët e brezit tuaj mori pjesë në këtë Festë?
Më lejoni të përmed disa nga artistët e njohur të muzikës së lehtë Shqiptare si e madhja, Justina Aliaj, Liljana Kondakci, Ilir Shaqiri, Kozma
Dushi ,Rakipe Karaj, Elida Shehu, Bahri Rusja,Rajmonda Kamberi,por edhe te tjere artiste te njohur si Alda Cukaj Alban Emiri,Teuta Pango,Irma Gurakuqi,Neptun Gjata,Dhimitër Stefa, Artan Bakija, Anisa Grenazi, Ardiana Pinari, Agim Poshka, Elidon Prodani, Sajana Kodheli, Leonard Bulku, Marinela Kasneci, ...e shumë e shumë pjesëmarrës të tjerë (Kërkoj ndjesë për mos përmendjen e emrave të të gjithe pjesëmarrësve) që me kaq dashuri interpretuan këto këngë të asaj kohe me një fryme e një freski të re muzikore,
- Kush ishin në stafin realizues?
Një lavdërim shumë, shumë të veçantë meriton stafi i Gjergj Lekës, me artistët e tij Alma Strazmri,dhe Erisela Leka, nën regjinë e Edi Dingu.Të gjithë këngët tona të asaj kohe u rifreskuan në një orkestracion të ri dhe kohor, si dhe me një profesionalitet të lartë, nga kantautori Gjergj Leka, i cili drejtoi për 4 net me radhë në skenë, këtë Festë të Këngës Shqiptare ,me një moderacion fantastik, dhe që u pëlqye jashtë mase ...
-Kush ishte risija në këtë event?
Ishte për herë të parë që një eveniment, filmohej nga një Dron dhe 11-12 kamera si dhe aparaturat të teknikës më moderne në botë, të drejtuara nga një mjeshtër i vërtetë, si Elton Pelari. Gjithashtu edhe djemtë kameramane të Kanalit Neus24,marin një falënderim të veçantë nga ana ime.,,Ishte një privilegj i madh, që dhe unë të merja pjesë këtu në këtë sofër të madhe të muzikës sonë, me artistë të ardhur nga Kosova,
Italia,Greqia,USA, Gjermania Belgjika e nga shumë qytete të Shqipëris. Pra ishte një pjesëmarje e përngjallur në zemrat e artistëve...
-Kjo nismë ishte një sakfificë apo jo? Në mes të Pandemisë?
Artistët që shfaqën dëshirën të mernin pjesë në këtë Festë të Këngës, jo vetëm që morën përsipër gjendjen e rezikshme të Pandomisë, por morën përsipër edhe të gjitha shpenzimet kohore e monetare, të cilat ishin në shuma të ndryshme, duke u nisur nga dita e udhëtimit e deri në kthim nëpër shtëpi. Kjo dëshmon më së miri dëshirën dhe zemërmirësinë e artistëve të vërtetë (BIO), që për muzikën dhe artëdashësit e tyre nuk ka kufi që i ndalon. Kjo dëshmi e madhe që u tregua për të parën herë këtu në Tiranë ,është dhe vlen për brezat e rinjë, që të shohin realisht se kush kanë qenë këngëtarët e atij brezi, që krahas punës së përditëshme profesionale e familjare uleshin në pjano me kompozitorë e me poetë, për të ndërtuar një këngë, e cila do ti përkiste popullit e shoqërisë. Ky mendoj se është dhe çelësi i pazevendesueshëm i jetëgjatësisë së këngëve tona të asaj kohë. Ato këngë bashkonin tre zemra artistësh vetëm për një qëllim vërtetësinë origjinale. Ky ka qenë dhe është sekreti i artistëve “Bio”. Këngët që prodhohen në agregate dhe kopjime të ndryshme, nuk u vjen era Shqipëri, jo,....Ahengu me muzikë të huaj talalva , nuk i mban gjallë zemrat e artëdashësit. Sot shikohet fitimi, përpara se të dali në treg kënga, zgjidhet fustani e bukuria , para tekstit, muzikës dhe talentit. Kjo lloj muzike mendoj, une duartrokitet me një dore, sepse i mungon dora tjetër, që është origjinaliteti dhe kënaqësia e dëgjuesit e shikuesit,.. Pra ky komunikim i përbashkët jep atë që quhet duartrokitje me të dyja duart e që të çon në atë sukses të gjatë e të papaguar...
-Si ndihesh pas kësaj feste?
Ndihem krenare të marr pjesë në çdo concert të tilël të vëretë, ku sado pak të jap edhe unë kontributin tim për këto perla të traditës sonë të lashtë muzikore shqiptare , që fatkeqësisht po deformohen nga koha e re moderne. Gjithashtu më vjen keq edhe për harresën e këtyre artistëve që dëshmojnë më së miri që kënga dhe muzika kurrë nuk do të vdesi në zemrat e tyre edhe pse ka Pandemi. Ja pra edhe unë jam një e këtij brezi krenar, e pa vlerësuar nga Shteti dhe qeveria, por mbetem po ajo që kam qenë një artiste në shërbim të artit dhe Muzikës Shqiptare me artëdashëesit e saj që na mbajtën gjallë shpirtërisht. Rroftë Muzika e vërtetë Shqiptare!
