-Ç’ke kështu moj er’ e vjeshtës?
Nga ke dalë, pse je nxehur?
-Që pa gdhirë, shëtis vreshtës,
Dashuria më mban dehur.
Tundesh shkundesh, ledhatohesh,
Përmbi valë, si frymë jete.
Po të pres kur ti të zgjohesh
Dhe puthjet t’i kem për vete.
Gjeth i zverdhur dimrin ndjell,
Ftohtë, shi, rënkon mërzia.
Vjeshta vitet i përcjell,
Ngroht i mban veç dashuria.
Durrës. Vjeshta e parë. 2020.