Kolonja ime në ato pllaja
kurorë malesh maja-maja,
me Gramozin madhështor,
themel qëndrese arbëror.
Kolonjë plot me hijeshi,
ballëlart në histori,
gra trime, burra viganë,
luftëtarë për vatanë.
Në Amerikë e botën mbarë
do të gjesh plot kolonjarë,
në zemër mbajnë ndezur zjarrë,
se janë trima shqiptarë.
Në çdo kohë të histories,
yje në qiell të krenarisë,
jelekartë, plot bukuri,
për flamurin kuq e zi.
O Kolonjë me kulla guri,
gjithmonë rri shtizë flamuri
dhe në kohë të Anadollit
karshillek i bëre Stambollit.
Zylyftar Poda i Melesinit
për Shqipëri rreh zemra e trimit
Melesini kësulën prej bore
hordhinë turkut ti ia vdore.
Historitë nuk kanë të sosur
në bedena janë murosur,
Kolonja i çon fjalë Janinës
karshillek i bën Athinës.
Bubulina tha një fjalë:
“Qafzesllinë, burrë kisha për ta marrë,
të lindja me të një djalë,
të bëhej një trim i marrë”...
Një yll tjetër i këtij vendi
është dhe Spiro Ballkameni
i bukur plot nur e hije,
i lëshon dritë kësaj Shqipërie.
Jani Vreto Postenani,
mendimtar i këtij vatani,
mbete i gjallë dhe nuk vdiqe,
me Kristoforidhin na dhe germat shqipe.
Leksoviku prapë ndriu,
me trimin Mustafa Ilmiu,
botoi gazetën “Drita”…
Ç’i bëtë more malazez komita!
Sejfiu veprimtar i shquar,
Kolonja kurrë s’e ka harruar…
Diktatura e internoi,
fisniku veten s’e lëshoi…
Vithkuqi kolonjar
ideologu i alfabetit shqiptar
me abetaren e tij të parë
ndezi zemrat shqiptare zjarr.
Kolonjë e pushkës dhe e penës
vend i burrërisë dhe i zemrës
me bejte Hasan Zyko Kamberi
mençurinë seç e shteri…
Ku je Shahin Kolonja
ty të lindi nënë zonja
për të bashkuar të artat shkronja
shqipes t’i buças jehona…
Kolonja, vend i arsimit,
nuk iu nënshtrove pushtimit,
se ti rrite motrat Qirjazi,
dy Hirushe, si zana mali.
Ato ishin të bukura dheu
shqipen nga gjiri nëna ja u ushqeu
hapën Mësonjëtoren e parë,
s’u trembën nga pushtuesit barbarë…
Për shkollën Petro Nini Luarasi
që ta hapte zemra i plasi
për shkrimin shqip, siç e mësoi nëna,
e helmoi greku, Patrikana.
Për pushkë e dije lindi vatra
Sali Butka, shqipja me flatra…
Gani, o lule të vranë,
Ata duar pse t’u thanë…
Starovë u nxifsh me bojë
s’na le trimin që të rrojë…
Po Safeti që u shkollua
nga okupatori u internua
Kombi humbi gjeninë
që e desh aq shumë Shqipërinë.
Pandeli Jano Vangjeli
si kolonjar prapa s’ngeli,
tri herë kryeqeveritar,
dy herë kryeparlamentar.
Dhe një tjetër kolonjar
kryeministër, qeveritar
Xhafer Ypi atdhetar
bomba e grekut e çoi në varr.
Nuk harrohet Faik Konica
fjala e tij ishte si drita
plot vlera meçurie
plot afsh atdhetarie.
Nga Kolonja kolosi doli
i Mendjse Fan Stilian Noli
edhe në sofra diplomacie
foli shqipen plot me nur e shije.
E lindi Kolonja me halle
celebroi Kishën Autoqefale
shkroi historinë e Skënderbeut
pasurinë e Mëmëdheut.
Kolonja një yll e ndriti,
Abdyl Ypi në kongres s’arriti,
ideatorin për këtë kongres
dorë e zezë e preu në mes.
Të shkruash në të vërtetë
duhet të keshë shumë fletë,
se Kolonja është arkiv i gjallë
i heroizmit të rrallë.
A do bëhemi si dikur
një komb e një flamur?!
A do bashkohemi katër vilajete?!
Në dhimbje plage, shpirt u trete…
Ku është sot Manastiri?!
Ku është Shkupi, më i miri?!
Ku është Janina lulezonjë?!
Po Ulqinin kush do e dojë?!
Krenare jam për ty Kolonjë,
në zemrën time je Lulezonjë…
më dhe qumështin e gjirit
më rrite me aromën e blirit.
Të japësh jetën për ty është pak
mall kam për gurët në sokak
në dheun tënd i kemi rrënjët
për ty, Kolonjë, i ngremë këngët…