Ëndrrat buluan për një dashuri
në mes të shtatorit kur zverdheshin flete
do niste gjithçka nga një poezi
në metaforën e saj veten kishe gjetë
dhe ëndërr e nisur do merrte udhëtimin
e qëndisur me shpresë e ruajtur me besë
zemrat e zhuritura do te gjakonin afrimin
të ngroheshin nga një zjarr që rrinte ndezë
një pasdite marsi të erdha më erdhe
mallin e grumbulluar ndër stinë e derdhe
flakë për flakë u ndeshën nostalgji e mall
unë e kujtoj ëndrrën ti e kujton vallë
një pasdite marsi të erdha më erdhe
mallin e grumbulluar ndër stinë e derdhe
flakë për flakë u ndeshën nostalgji e mall
unë e ruaj ëndrrën ti e ruan vallë...
