FALEMNDERIT SHQIPËRI
Shqipëri
Nuk e harruam nderin tënd
Dera jote si shteg parajse
u hap për ne
Në ditët më të vështira të jetës tonë
Rrugëtimin e dhunshëm
dhe vdekjen
Duke e bartur me vete
u nisëm drejt teje
Atëherë
kur shpresat tona të varuara
barabart me vdekjen peshonin
Kur kujtojmë
tmerret e luftës
Trupa të vdekur
të shtrirë ngado
Njerëz të prerë
të vrarë
Flakë e kuqe
me britma të njerëzve
Duke u shpërndarë
deri në qiellin e pafund
Fëmijë
me lotë në sy
Pleq
me dhembje në shpirt
duke përshpëritur
kërkonin vdekjen
e pritur
Mallkonin në heshtje
vitet e tyre të mbetura
Zhgënjim nga jeta
me ditët e numëruara
Ti Shqipëri
ishe një dritë
në tunelin e ferrit
Aty ku terri
na kafshonte
E dita na përvlonte .
MELODI E QETË
Me sytë e mbyllura
dëgjoja në radio
Vargjet e një poezie
të shkruar me shpirt
tingëllonin
aq qetë e butë
Si një melodi
hyjnore
Ma pushtoj shpirtin
sinqeriteti I poezisë
së thurur me mjeshtri
Më larguan
lodhjen e ditës
së ngarkuar
Dukej sikur zogjtë arritën
të cicëronin në natyrë
Gurgullima e lumenjëve
iu bashkangjit vargjëve
që rrjedhnin me qetësi
Melodia e qetë
shtohej në rreshta
Akordohej
me shpirtin tim.
DUA TË TË FAL
Mëkatët e tua
që deshe
T`i fshehësh
pas vetes tënde
Nuk po mundem
t`i harrojë kurrë
Përse duhet të t`i fal
Askund
Nuk po gjej forcë
Zemra më thotë ndryshe
E koka më kritikon
Shpirti i rënduar nuk don
Në këtë rrugëtim
me ty
Si të veproj
Qetësi nuk kam
As në ëndrrat e mia
Zgjidhje nuk gjej
Ende grindem me veten
Mëkatët e tua
Nuk dua t`i bartë unë
Po shtirem kinse të fala
Por die
se mëkatin e mbanë ti.
