Për gjatë gjithë kohës
që kam vazhdoi të shkruaj
poezi
Më duket sikur jam
me në disponim se kurrë
Vete fjala letërsi ka një thelb
Karakteristikat thelbësore përbrenda vargjeve
Jam munduar t`i shpalos gjithmonë
Në mënyrën më të thjeshtë dhe të saktë
Me aq sa i përket tabus së pèrshkrimit
Unë kam parë të arsyeshme ta përshkruaji çdo pjesë poezie
Pa marr parasysh që ja gjithmonë janë tema të këndshme
Po ja që fakti i realitetit të hidhur
Më patjetër duhet të shpaloset siç është e vërteta
Edhe pse realiteti është i hidhur
Ne si autor të poezisë
Duhet të japim maksimumin
Ta përshkruajmë çdo varg
pa impunime dhe modifikime
Gjithmonë në të vërtetën
E vërteta jep një frymëzim
që merr udhë përmirësimi
në sëcilin shteg të humbur
Kësaj here kam vendosur
t`i perkushtohem
Me disa vargje
Atdheut tim te bekuar
Që ma kanë nëmë e torturuar
Shkratërruar e zbrapsur
në çdo pëllembë e në çdo skaj
Po prap ngritja e zërit tonë
Shpresoj të marr jehonë
në një të ardhme më të mirë
dhe pa ndeshkime
Se ju vyshkën bjeshkës lulet
Hëna ngjuji pse po përulet
Dielli rrezet pse po i fsheh
Kush ma nëmi këtë atdhe
Kush i mbuloi me tym ata re
Kush luftoi kundra për fe
Kush ja dha plumbin të pafajshmit
Kush pekej m`i bani hasmit
Çfarë po ndodh me këtë drejtësi
Kush na solli djallin në gji
Kush ja vrau ëndërrat rinisë
Kush na i dodgi dhe traret eshpisè
Kush na i vodhi të drejtat tona
Pse inatin na e mori bota
S`po na lënë shëndosh as në hesapet tona
Për ankesë s`po dimë kujt t`i drejtohna
Hall më jetue e gjygj me vdekë
Jemi mbetë si mal i shkretë
Kujt për popull si bëe ndërmendë
Këtë atdhe kush kaq rëndë
Ma paska nëmë
Shkuan shkijet me trazira
Për ditë shkraun dhe Algjezira
Lajme plot si mos ma zi
Të tanë tuj e sundu një copëz Shqipni
Shumë pa të drejtë e pak me të drejtë
S`u bëmë rehat tash 100 vjet
Sicili luftuan për xhep të vetë
E për popull ma askush nuk t`veté
Rrodhen kohërat plot me drama
Domokracia solli shumë plagë të rënda
Në shumë votra vloi dhe gjama
E në zi u veshen shumë nana
Vallë si di kush i miratoi këto plagë
kaq të randa
S`di kush u lut t`mos rrezoi as hana
Dikush as diellin se adhuroi
Këto nëmë të mëdha
Atdheut tim s`di kush ja lëshoi
E mot mas moti
Padrejtësisht e mallkoi
N’ mërzi hana tash përulet
Deri sa bjeshkës më ja thau dhe lulet
Si dikur as dielli s`po bie i ngrohtë
Zemrat e njerëzve krejt janë ftoftë
Moj Shqipni e mjera ti
Të kanë shitë me bjeshkë e vërri
Të kanë bërë krejt shkumb e hi
Se di kush pat zemër
Kaq e rëndë me të namë ty pash perëndinë
E kush hallin s`po ta dinë
Ta ndëshkuan e larguan krejt rininë
Djallin në mendje krejt e shtin
Se di pse dhe kush ma nami kaq e rëndë
Atdheun tim.
