Nuk isha i vërbër kur besoja
se shekujt do t'i mundim
Ndoshta u bëra pakëz i dehur
për fjalën që kurrë s'di të rebelohet
Në asnjërën kohë të pakohë
Ç''ma hedhen syve kohën e djajve
Ajo që kurrë nuk ishte koha ime
Kohën time e ndajë me artin e fjalës
Ç'më ringjallin në jetën në kujtime
Fuqinë ma bën si të dragojve t'reve
Vargun për Ajkunën ç'ma rikujton
Në një kohë si në kohën time
Ringjalllën heronjt e Apokalipsit
Dashuritë e Titaniku m'i morën peng
Sa i shndërrova në simfoni Betoveni
Në pranverë dua të bëhem pikturë arti
Ta pikturoj jetën me ngjyra ylberi
Diellit do i lutem të më fal pakëz flakë
Të digjem siç digjet qiriu i Naimit
Të ikët nga metropolet e heshtjes
Më u ba këngë e malit që veç heshtë
Ose më i ra me grushtin e Migjenit
Malit që më vite mua më ka mbytë.
SHTATË PLAGË T'I MORA GJERGJ ELEZ ALI
Pesë shekuj dhembje
I kam pritë këto plagë
Më t'i shërue njeri nga ne
Shpirti apo vargu im
Ah si s'kam lind ma herët
Edhe dy mijë vjet para Krishti
Asnjë plagë nuk do e kishe
Luftëtari im Gjergj Elez Ali
As edhe një pikë loti
Në sytë e motrës s'kisha më pa
Veç fluturat në fluturim
Tek ti kishin më pushue
Sot më duhet të udhëtoj
Në sëcilin cep të shqipeve e zanave
T'i shëroj plagët që shekujt t'i sjellën
Ëndrrat e motrës përse bajlozët ia morën
Dashurinë e shndërrove në heroinë
Fatin e ndave në çlirimtare për Shqipërinë
Çfarë do bëj liri me ty pash perëndinë
Pse pesë shekuj u mbylle në çmendurinë
Jeta të krijoj në pikturë të artit të shtrejtë
Retë e bardha të shndërruan në shi për lule
Asnjë ëndërr nuk e shoh pa kujtimin për ty
Plagët tua Gjergj Elez Ali t'i bëmë liri.
Ç'BETEJA M'I MORE ODISE
Vrasjet pas luftërave ma copëtuan lirinë
Sot më shumë se një mijë zotna i takova
Duke kërkuar zotin tim të vërtetë
Më ngutej t'i shpëtoja dashuritë e Titanikut
Para se të bëhen plagë e tërë jetës sime
Apo ta mbroj udhëtimin nga piratët e detit
Seç me dhemb heshtja kryneqe e jetës
Nuk e mendova së do mbetëm i vetmuar
T''i kafshoj acarët e janarëve që dhëmbin
I shkëputa lutjet nga veshët e shurdhër
Deti më fali veç çmendurinë e valëve e tij
A do të dehet një rebel i së të bukurës
Nëse thellësitë e Titanikut ma rrëmbejnë
Copat e lirisë do t'i nxjerri nga fundi yt
Ti bashkoj sërish shtatë thuprat e Gjergjit
Ëndërra për të qenë i lirë më kthen në Itakë
Për pak u gjeta në Kopshtin e Edenit
T'i sjell tëndafila çlirimtares së lirisë.
TË PA IDENTITET
Mjerisht në zagar mali gjuajnë shpatën
Këta gjarpërinjtë e gjakut të helmuar
Më mirë e gjejnë veten në anakonda
Të pa identitet e të dalurit fare të atdheut
E di se kohërat sjellin edhe ndytësira
Por me këta Apikalipsa as djajtë s'merren
Tru shpërlarë e mbeturina të korbave të zi
Tërë natën në errësirë rrinë deri në agim t'ri
E dehen botën dhe e vranë pokën e lirisë
Nuk i bënë ballë të vërtetës që ju dhembë
Se i kishin sytë të vërbuar të tradhtisë
Sot në shetije e zënë udhën e ardhmërisē
Eh kjo tokë i ruan nē zemër burrat e atdheut
Edhe tradhtarët në një anë ia lenë historisë
Të jetoi Shqipëria luftuan heronjt e lirisë
Në një kohë pa plagë epoka e vet i mallkon.
SHPIRT I SHENJTË
E di se në cilin çmim të flakës së diellit
Është djegur shpirti yt Penelopë
Do më duhej të bëhem Cezar i shenjtë
Për të hyrë në dashurinë e jetës tënde
Në një cep të shkëmbit të shqipeve
Të desha për nuse dragonjsh
Që ruajnë besën e të parëve të mi
Puthjen e kishe lënë kujtim atdheu
Në çlirimtar më duhej të shndërrohem
Nëse e meritoj puthjen e heroinës sime
Me ngjyra ylberi i pikturoj gotat e dehjes
Deri sa lirisë t'i përulem për shpirt t'shenjtë
Dua të tretem mbi qiriun e Naimit
Të shoh nga drita e dritës së diellit
Të bëj be në fjalë e besë të Doruntinës
Si nuk t'u gjunjëzova në gjog të Konstandinit
Për asnjë çmim tjetër nuk të desha
Veç për idilet naimiane të këtyre kreshtave
Dhe për gjuhën e bukur të Gjergj Fishtës
E për besë të zanave dhe agimin e shqipes.
