POEZIA
Në penën time ke zënë vend,
si era,
si shi zemërgur!
Erë qe ikën anë e kënd...
Shi e tufan që s'pushon kurrë...
IKONË AJO...
I acartë, tufan i shpirtit femëror,
Trondit retë e hapura...
Ai zbathur ecën në diell.
E ftoh lot i nxehtë
që bie në humnerën e thellë
të të kuqeve të saj.
Ajo flet mes këngësh.
Me notat thur ëndrra duke
vallëzuar.
Ajo!
Ikonë e pavarur e zemrës
që rri varur ndër retë e
panumërta.
Ikonë ajo!
Trimëreshë e guximit të mbytur!
...ajo!
O SHPIRT NDËR KLITHMA...
Pishtarë në muzën time,
Zjarret ethshëm në brigjet
e shpirtit tim..
Lakmonin kapilarë pasioni,
Lakmonin vetë...lakminë!
O shpirt, ç'është?!
Ç'troket në sofrën tënde, vallë?
Mos është klithmë pasioni?
Apo det? Apo...mos valë?
Shpirt, më thuaj,
ndër klithmat që dëgjohen
Atje...
Këtu...
Kudo...
Ç'është?
Ah!
O shpirt ndër klithma,
Kapilarët
...u çanë!