Kur i dogjën pemët e sapo lulëzuara
në atdhe
dita na mori
si mace na futi në thes
ia lidhi grykën
e vuri mbi sup
dhe hipur mbi kalë u nis
drejt oqeanit të thellë të vetmisë
Rruga ishte e rrafshët
ndërsa kali i jetës ecte symbyllas
e njihte rrugën
deri në Meksiko Siti
deri në Santiago të Kilit
Ndonjëherë
jeta di të jetë e pamëshirshme
qengjat e bardhë i shndërroi në desh të zi
e këta pastaj
ulur mbi varret e të rënëve për liri
i hëngrën ditët tona
si të ishin
fara të pjekura kungulli
Tashti
njëzet e ca vjet pas luftës
në ditëlindjen e tridhjetë e katërt të birit tim
rrugëve të Meksiko Sitit
vazhdoj të shes ujqër ilirë të gdhendur në gur
derisa t’i dalin krahët kalit të vdekjes
e të më kthejë në Kosovë
