Kushtuar Heroit te Kombit Ibrahim Rugova
Unë ia di shenjtërinë atij pragu.
Që të lindi me gazmend e të bëri flakadan
Të dha ngrohtësi zjarri në oda, te oxhaku
Të dha mençurinë që askush nuk e mat.
Unë ia di lumturinë atij guri te porta.
Që mbeti kanatehapur sa herë ti vije.
Ti ishe rrezja që e kërkonte tërë Kosova.
Ti mbete kënga e parë në buzët e çdo fëmije.
Unë ia di krenarinë atij pragu të thjeshtë
Ku gurët e rrugës flasin për hapat e birit.
Ti mbete si dielli që shpërndan ditëve retë
Për shpirtin tonë mbete aromë e rrallë trëndafili.
E vargu vihet në peshën e rëndë të fjalës.
Me shallin tënd sikur ka edhe më ngrohtë.
Kur deti të na nxjerrë dhëmbët e dallgës
Do të të kemi si prijatar që udhën na drejton.
E ndiej frymën tënde në kopshtijet me mollë
Më gazmon ajo buzëqeshja që lindi në ato livadhe
I këndojmë fëmijëve për ty ninullën më të ngrohtë
Ia japim bekimin nuseve dhe djemve mes dasme.
