Jam bijë babai
që lotin fortë e shtrëngoj
Jam bijë nëne
që atë pikë gjiri në shpirt e shijoj
Jam motra e madhe
që hatrin e vëllazërisë pa dyshim e admiroj
Jam grua burri
që gjuhën e përbashkët e vlerësoj
Jam nënë e vajzave
që shpirti më digjet t'i lumturoj
Jam nënë e djemve
që në zemrën time thellë i mbaj
Jam edukatore brezash
që si qiriri shkrihem
dije t'ju dhurojë
Jam bijë Isniqi
që jeta më dukej
si histori e shpalosur
Jam bijë Ahmetgjekaj
në mes trungut të pemës
e brumosur
Jam bijë e Kosovës dardane
që t'i njohë plagët
e përgjakura ndër shekuj
Jam me prejardhje
nga Malësia e Madhe
forcën e mendjes e kam të hekurt
Damarët e trupit
më vlojnë gjak shkodrane
edhe nëse mishi më shkulej nga ashti
Jam mbesë gjyshi
që të kam borxh
pena ime veprat t'i pikturoj
Ndihem krenare
që gjenin tuaj e trashëgoj
Emrin gjysh e nxjerrë nga goja
edhe pse nga afër kurrë s'të njoha
Gjyshja Mejreme më rrëfente
zemrën mal për Ty gjysh ma bënte
Gjysh i kohës plisit
i tirqve e xhamadanit
I këngës kreshnike, i lahutës
pushkës dhe vatanit
I kullës gurit e i Bjeshkëve
të Roshkodolit
Burrë i odave Isniqas
pleqnarë me nam
që le pas vetes gjurmë të pashlyera
Jup Dema
mendje mprehtë
me intelekt të natyrës rrallë
Nëna Ryvë e zonja e shtëpisë
ndezur flakë oxhaku i kullës vjetër
Nga duart e saj të arta
është shtruar sofra
me bukë e krip e zemër
Djali i saj JUP DEMA
si azgan me kalë – shale
vërdallë malet ngjeshur
Veprimtar e burrë strateg
për çështje kombëtare i paepur
Veprat tua janë shkrirë në histori
Në "Lidhjen e Dytë të Prizrenit"
bujshëm janë lartësuar
Denjësisht një bagazh vlerash
i la pas gjyshi im për t'i jetësuar
Zogjtë e shqipes mbi kulla guri
Pushka e Jup Demës
si shtizë flamuri
Bjeshkë e male
kodra e brigje janë veshur
me petkun e trimërisë së Boletinit
Ku është përkundër djepi i lavdisë
Kënga dridhë telin e çiftelisë
Dushku i lisave
nga frymëzimi i trimave po fërfullisë
Trim mbi trima, Isa Boletini
burrë shkëmborë i kohës egër të barbarize.
Ç'dashuri që vret shpirtin e dashuruar
( Pusho e qetë engjëllore Marigonë )
S'kam faj që u dashurova,
S'kam faj që ta fala zemrën time,
S'kam faj që Ti,
ndrydhe ndjenjat e mia,
S'kam faj që të fala gjithçka
që më fali Perëndia
Braktisa nënë e baba,
Braktisa motër e vëlla,
Për Ty, i pacipë u bëra therore
Mendjelehtë isha se të besoja unë Ty
E re, e papjekur për të rënë në dashuri,
Ah, bre nënë, si s'të pyesja Ty,
Çfarë mund të ndodh kur bie në dashuri
A është çdoherë lumturi apo sjellë edhe fatkeqësi
Ah, bre babi, si s'të dëgjoja Ty,
Këshillat prindërore t'i ruaj në kujtesë e thellë në shpirtë,
Të mësoja si të mbrohem nga dhuna e padrejtësitë,
Asgjë nuk ç'bëhet si më parë,
Kanë ikur shpresat e çdonjërit
që nga ai çast kur Marigona shpirt ka dhanë,
Ky emër i bekuar, i shkrirë në histori,
Marigona e Vlorës në pesë mijë lule e shartuar,
Qofsh lulja e fundit që të këputi ajo dorë e djallëzuar
Mallkuar qofsh, o përbindësh kriminel,
U bëfsh gurë e murë e qofsh i fundit vrasës i qenies femër,
Qofsh i fundit jetëmarrës i dashurisë që fal zemër,
Vajza, motra, nëna, mos ngurroni mendësinë për t'a ndryshuar,
Të ngrisim zërin para drejtësisë,
Të drejtat tona mos të shkelën nga dhunuesit,
Drejtësi e barazi të gëzojmë ashtu si e kundërta gjini,
Kemi përparuar dukshëm me teknologji,
Por nëse librat nuk shfletojmë,
Është gabim, nuk do përparojmë,
Ecim më kohën por edhe me traditat paralel,
Djem e vajza për t'i edukuar,
Pa dallime për t'i trajtuar,
Të angazhohemi edhe si shtet,
Për të investuar edukatë e kulturë më prioritet,
Se të rinjtë janë në rrugë të gabuar,
Mos t'i lëmë të kalojnë kufirin e padëshiruar,
Mësues, pedagog, psikolog, prindër e shoqëri,
Të dakordohemi në harmoni,
Një betim për t'a dhënë për çdo fëmijë,
Se të gatshëm jemi për të kontribuar,
Rini të shëndetshme për të kultivuar,
Të sfidohemi në çdo sakrificë
Se kjo rini është e ardhmja, botën për t'a ndritë,
Të krenohemi me rininë në çdo sferë jetësore,
E jo të vuajmë turp, ankth, e trishtime djallëzore,
E bukura Marigonë, engjëllore e nënës sate,
Shoqërohu në Parajsë më shoqet e të ngjashme vrasje,
Qofshi të lumtura në botën e përjetshme,
Ngushëlloheni me krenari njëra - tjetrën,
se kjo botë që e latë pas është e rrejshme
Të gjithë do vijmë tek Ju, sipas fatit të shkruar,
Në të dy botët e ndara asnjëherë s'duhet dorëzuar,
Stop dhunës ndaj gruas, t'i themi nga toka dhe qielli,
Të bekuar qofshim nga i madhi Zot,
Në të dy botët të gjejmë paqe, lumturi, dashuri e mirësi,
Të ndëshkohen dhunuesit që ndaj gruas sjellin fatkeqësi.
